#12: De mengelmoes van culturen van MALEISIË!!

Lieve allemaal,

Helaas, we hebben carnaval gemist en aan de verschillende foto's op Facebook te zien is het weer een gekkenhuis geweest. De konings- en gangnamstylepakken waren niet aan te slepen blijkbaar en misschien was de paus wel net te laat met zijn aftreden, anders waren die vast ook op. :-) zag er goed uit, maar vooral ook erg koud!!! ;-) Wij hebben, zoals jullie kunnen begrijpen, niets meegekregen van carnaval dit jaar. Alhoewel misschien een beetje omdat ons opviel dat er veel mensen als Aziaat verkleed waren hier. ;-)

Ondanks carnaval gemist te hebben, toch besloten Thailand te verlaten en het volgende land -Maleisië- aan te doen. Daarover hebben we een iets korter verslag dan anders (maar nog steeds lang genoeg), omdat we tevens Borneo hebben aangedaan en in die combinatie is zoveel te vertellen, dat moesten we dus even opsplitsen. Om jullie iets langer in spanning te laten zullen we de Borneo aanvulling over een paar dagen plaatsen, maar nu eerst onze ervaringen van de culturele maar moderne mix van Maleisië:

Vanuit Bangkok zijn we met de trein wederom aangekomen in ons 12de land Maleisië. Wederom?! ja omdat we onze borderrun naar Langkawi vanuit Thailand al hebben gehad, maar we zullen deze voor het gemak niet meerekenen. We moeten zeggen dat hier met de trein de grens overgaan een stuk soepeler verloopt dan in Rusland of Mongolië. Hier was het op 15 minuten gepiept. We waren vanaf dat moment al fan van het organisatietalent van de Maleisiërs. :) Aangekomen op het treinstation in Buttersworth hebben we de veerboot naar Penang genomen. Op straat zie je direct grote uiterlijke verschillen met Thailand. Maleisië heeft een grote islamitische en boeddhistische bevolking en dat zie je in het straatbeeld ook terug. Het is een mengelmoes van allerlei godsdiensten en culturen en daarom hebben ze ook in Penang een Chinatown, een little india, etc. Aangezien dit onze eerste echte ervaring met Maleisië was, was het dus even zoeken wat nu precies de Maleise cultuur is. Helaas was een kleine domper dat Anke d'r verkoudheid doorgetrokken was naar haar oor en voelde ze een oorontsteking opkomen en daardoor was ze een beetje doof aan één kant. Wat? DAT ZE EEN BEETJE DOOF AAN ÉÉN KANT IS! :-) Toch hebben we een stadstour door Penang gedaan en daarbij nog een oud fort en little India bezocht, maar helaas, door de pijn hebben we de stadstour toch maar kort gehouden en op tijd terug naar het hotel gegaan om lekker op tijd te gaan slapen.

De volgende dag zijn we alweer redelijk vroeg in de minibus gestapt die ons naar de -Cameron Highlands- bracht. Dit is een hoogvlakte in Maleisië, zo'n 150 kilometer ten noorden van Kuala Lumpur. De gebied, de naam zegt het al, ligt 1500 meter boven zeeniveau en is daarmee het hoogste gebied van het Maleisische vasteland en heeft daardoor een veel koeler klimaat. Dit was voor ons na een periode in de warmte dus weer een echte 'climate break' en daarom ook iets waar heel veel mensen uit de omgeving en omringende landen voor naartoe komen. De Cameron Highlands staat bekend om zijn heerlijke locale lekkernijen zoals aardbijen, chocolade en vooral van de thee die hier verbouwd wordt. Nadat we aangekomen waren in een hele schattige homestay compleet met zithoek, keuken en een achtertuintje zijn we vanouds maar weer het stadje gaan verkennen en nog even wat boodschappen (inclusief nieuwe pijnstillers voor Anke) wezen kopen. En ook René heeft zijn geluk weer beproeft bij de locale kapper. Gelukkig is standje 3 van de tondeuse blijkbaar ook universeel. Grappig genoeg had Anke toen we terug in de homestay kwamen en er nog niemand anders aanwezig was, weer even een gevoel van huiselijkheid. Dat is dan toch wel iets wat we na een half jaar missen, je eigen bank om op te ploffen en een eigen keuken om wat in te kunnen rommelen. Dat hebben we al lang niet meer gehad. (En zullen het voorlopig ook niet hebben, maar we klagen niet hoor.)

Natuurlijk gingen we niet alleen van het klimaat genieten, maar werd er ook nog iets actiefs ondernomen. We zijn daarom een tour gaan doen door de gebergtes die uitkijken over de kilometers lange Boh-theeplantages. Samen met een groep en met onze lokale gids zijn we de bossen ingetrokken om de zogenaamde 'mossy forrest' te bezoeken. Een plek, bovenop de berg, waar alle bomen en taken volledig begroeid zijn met mos. Zelfs de grond waar je op liep was met mos begroeid. Vreemd om over zo drassige maar zachte ondergrond te lopen. Nike mag de volgende sportschoen i.p.v. 'Nike Air' de 'Nike mossy forrest' noemen. Succes gegarandeerd. ;-) Leuk weetje was trouwens dat dit de enige -Mossy forrest- op aarde was die relatief makkelijk (1 uurtje wandelen) te bereiken was. Op de overige plekken in de wereld is het zeker een dag lopen.

Natuurlijk moest er daarna tevens een stop gemaakt worden bij fabriek waar de thee die op de theeplantages verbouwd werd werd verwerkt en werd dit deel afgesloten met een korte proeverij om de verschillende smaken te proeven. Als laatste stop van deze dagtour brachten we een kort bezoek aan de vlindertuin waar naast tropische vlinders ook allerlei andere insecten geshowd werden, zoals giga wandelende takken, schorpioenen, slangen, etc. Gelukkig was onze gids daar kind aan huis en kon hij alle dieren uit hun terrarium halen en aan ons showen. Een leuke gevarieerde dag met de highlights van Cameron Highlands in een notendop. Overigens kwamen we er 's avonds met gepaste schaamte achter dat we én geen chocolade én geen aardbeien geprobeerd hebben waar deze omgeving bekend om is. . Ach, misschien een volgende keer... Wel hebben we de originele stoomboot als diner geprobeerd, al viel die een beetje tegen.. (Of in het water!?! ;-)

De volgende dag moesten we op tijd op om de bus naar de hoofdstad van Maleisië te halen. Voor de mensen die er even niet opkomen, dat is Kuala Lumpur. Of, voor de typische Aziaat afgekort: KL.

Natuurlijk was het bezoeken van de hoofdstad iets om naar uit te kijken, maar nog leuker was dat René die middag na 5 maanden zijn moeder weer in levende lijve terug kon zien. Wij hadden ons reisschema enigszins aangepast en zijn daardoor eerder naar KL gegaan om een paar extra dagen samen met Betsy en haar goede vriendin Ineke door te kunnen brengen.

Toen de bus eenmaal in KL arriveerde zag René het hotel al liggen waar we met zijn allen zouden verblijven. Beetje -ali illigali- aan de chauffeur gevraagd of hij kon stoppen en voilà, de lijnbus zet ons zo goed als recht voor ons hotel af. Scheelt ons als flashpackers weer een stuk lopen met de backpacks. ;-)

Als geluk bij een ongeluk hadden wij de avond ervoor al op internet gezien dat de vlucht uit Amsterdam van de dames 4,5 uur vertraging had (Nederland lag weer lam door sneeuw ;-)) waardoor wij zelfs eerder in het hotel waren dan zij. Konden we vlug even omkleden en een nieuwe poging wagen om een goed welkomstcomitee te vormen. Zou het dan na Paul en Mirjam en Marjon en Mervyn nu dan toch lukken? We gingen er in ieder geval voor. We hadden zelfs een deal met de receptie gemaakt dat zij ons zouden bellen als de dames plotsklaps te vroeg zouden arriveren.

Nadat we even snel omgekleed waren, eenmaal met de lift beneden in de lobby aangekomen, stappen net op dat moment Betsy en Ineke het hotel binnen. Daarna volgde er natuurlijk een leuke scène waar menig filmmaker een puntje aan kon zuigen. Nouja, in ieder geval keek heel het hotel met een grote glimlach naar de wederontmoeting van René en zijn moeder. :-)

Nadat de dames opgefrist waren van hun lange reis zijn we een eerste drankje gaan doen en hebben we weer lekker bijgekletst. Tja, en de beste manier om je jetlag te lijf te gaan is natuurlijk actief de dag doorkomen, dus zijn we maar meteen de stad gaan verkennen. En waar moet je dan natuurlijk beginnen? Exact, de bekende Petronas Twin-towers en -by night- welteverstaan. Natuurlijk zouden we ook graag in de torens willen, maar men geeft iedere ochtend om 8u maar een beperkt aantal kaarten per dag uit. Dus dat stond voor de volgende ochtend als eerste op het programma. 's Avonds zijn we met de dames maar meteen authentiek Aziatisch gaan eten bij Jalan Alor (lees: buiten op straat op plastic stoeltjes). En tja, dan mogen de stoeltjes niet al te best zitten, de entourage is top en het eten wat geserveerd wordt ongeëvenaard. Vooral de lemon chicken en the Sizzling plate moesten we voor de volgende keer onthouden. Om de dames de jetlag uit te kunnen laten slapen zijn wij de volgende dag op tijd uit de veren gegaan om kaartjes voor de toren te bemachtigen. Klein probleempje, het regende die ochtend flink en zelfs nadat de kaartjes gekocht waren werd dit zelfs niet minder. Daarom die middag maar teruggegaan in de hoop ze te kunnen ruilen voor de dag erna, maar helaas, dat ging niet. Dan maar illegaal doorverkopen en van dat geld weer nieuwe kaartjes gekocht voor de volgende dag, in de hoop op beter weer en zicht natuurlijk. We zijn niet voor één gat te vangen. De rest van de dag hebben we vanwege de regen dan maar (heel vervelend) door moeten brengen in de verschillende giga malls die KL rijk is. Een mooi paradijs voor de drie dames. René was als enige man natuurlijk niet erg blij met deze -winkel in, winkel uit- exercitie in dit shopwalhala van de wereld, totdat we de elektronica mall van KL gevonden hadden met de nieuwste snufjes en gadgets. Tja en dan komt de 'freek' die in René zit toch echt boven. Zo had ieder toch z'n ding.

Die avond hebben we lekker afgesloten door te eten bij een van de vele straattentjes in Chinatown. Dit was uiteraard dit niet alleen eten, want uiteraard moest er ook over de markt gelopen worden waar natuurlijk 'echte' rolexen, pennen, tassen, kleding, DVDs, etc verkocht werden. Leuk vermaak. Zeker als je 's avonds op straat zit te eten en het duidelijk wordt dat het toch echt nog steeds chinees nieuwjaar is. Dus de locale mensen knallen er een hoop vuurwerk doorheen (om de kwade geesten te verjagen) en vinden er de bekende optochten met de mensen in Chineese draken- en slangenpakken plaats. Leuke timing met chinees nieuwjaar in Maleisië te zijn dat hier overigens twee aaneengesloten weken duurt. Dan wordt er wat afgeknald! Iedere dag weer.

De volgende dag dan eindelijk de Petronastowers mogen bestijgen en gelukkig kregen we waar we op gehoopt hadden: het was stralend en warm weer en een strak blauwe lucht met als resultaat een schitterend uitzicht over KL. Eerst vanaf de brug die de twee torens verbindt op op de 41e verdieping op 170 meter en daarna vanaf de 86e verdieping op 450 meter. Bij de opening van het gebouw in 1998 was het het hoogste gebouw ter wereld, echter dit werd al vrij snel weer overtroffen door de Taipei 101. De Petronas Twin Towers zijn echter wel nog steeds de hoogste identieke gebouwen ter wereld. De vorm van de torens is afgeleid van traditionele islamitische vormen. De belangrijkste huurder is oliemaatschappij Petronas die toren 1 huurt en haar naam aan de torens heeft gegeven. We zouden verder nog heel veel meer kunnen zeggen over de torens, maar de foto's zeggen denken we genoeg.

Die middag zijn we, om de lokale economie te stimuleren, wat elektronica aan gaan schaffen wat daar aanzienlijk goedkoper is dan in NL, dus die kans konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.

Tja en helaas was dit alweer het einde van ons bezoek aan echt Maleisië, want de volgende dag vlogen we alweer door naar (Maleisisch) Borneo. Te weten: Kuching. In principe is dit natuurlijk ook nog Maleisië, maar omdat het officieel een ander deel van Maleisië is en we daar zoveel gaan doen, hebben we besloten ditmaal het verslag iets korter te houden en het deel over Borneo voor de volgende keer te bewaren. Maar geloof ons, Borneo gaat wat moois brengen. Helaas is de oorontsteking van Anke er niet beter op geworden en werd het toch ook wel tijd om hiermee eens naar de dokter te gaan. Tja, van airco in airco, van warm naar koud en vliegtuig in vliegtuig uit is natuurlijk niet bevorderlijk voor de genezing.... Zou dit dan nog snel goedkomen? En is het genezen voordat we kunnen gaan duiken op een van de mooiste duikplekken in de wereld op Sipadan? Stay tuned!!! ;-)

Samengevat kunnen we dus eigenlijk niet veel zeggen over écht Maleisië, omdat we maar een zeer beperkt deel hebben gezien. Het oosten van Maleisië konden we helaas niet bezoeken omdat het daar nog steeds enorm regenseizoen is dus dat moeten we voor de volgende keer bewaren, Wat ons hier duidelijk opviel was dat het land erg westers aanvoelt, zeker KL, waardoor je niet echt het idee hebt dat je in Maleisië of Azië bent. Daarnaast zijn er zoveel verschillende nationaliteiten en culturen vertegenwoordigd dat het een beetje zoeken is naar de identiteit van Maleisië zelf. Maar als je eenmaal door hebt dat je met een authentieke Maleisiër te maken hebt, dan zijn ze enorm open, warm, gastvrij, geïnteresseerd en welbespraakt. Zeker v.w.b. het Engels. Natuurlijk komt het deels doordat Maleisië een oude Britse kolonie is geweest, maar het praat een stuk makkelijker en het is een verademing om eens een goed gesprek, zonder al te veel handen en voeten, in het Engels te kunnen voeren.

Mochten er mensen Maleisië nog op hun lijstje hebben staan van -te bezoeken landen-, vooral laten staan, maar combineer dit sowieso met een bezoek aan Borneo. Dan belooft het zeker een onvergetelijke reis te worden. Waarom combineren met Borneo? Nou, dat vertellen we jullie in het volgende verslag. Geloof ons, het is de moeite en het wachten waard.....

Heel veel lieve groetjes van ons!


X Anke & René