#11: THAILAND, literally bloody HOT but beautiful!

Hallo Allemaal!!!!

Terwijl de sneeuw bij jullie is gevallen, er een mooi sneeuwballengevecht in valkenbergpark in Breda is geweest, jullie de langste file ooit hebben getrotseerd, de elfstedenkoorts blijkbaar weer naar recordhoogte was gestegen (en gedaald), de warmste januari-dag ooit hebben gehad, hebben wij het mooie maar o zo warme Thailand gezien :) en ook daar valt best wel weer wat over te schrijven....*sorry*....

Maar voordat we jullie een beetje willen opwarmen met onze verhalen, vonden we het weer eens tijd voor een aantal van onze welbekende -wist-u-dat-'jes. Dus daar gaan we:

Wist u dat:
- het de afgelopen dagen gemiddeld 40 graden verschil in temperatuur was tussen Thailand en Nederland?
- we bij het plaatsen van dit verslag net iets langer dan 5 maanden onderweg zijn en daarmee net over de helft van onze reis zijn?
- we enkele nieuwe termen in ons reiswoordenboek kunnen opnemen, zoals: 'borderhoppen' en 'flashpacken'?
- de uitleg van deze termen natuurlijk in dit verslag nog nader uitgelegd zullen worden.
- we ondertussen al in 60 ho(s)tels/bed&breakfasts/inn's/homestay's, etc.... hebben geslapen?
- het regelen van de hotels nog steeds relatief eenvoudig gaat via internet?
- we ondertussen grootgebruikers zijn geworden van de sites 'tripadvisor' en 'Agoda'?
- we echter met één etablissement nog steeds in formele onderhandelingen zitten, omdat partijen het nog niet volledig eens zijn over de aangeboden faciliteiten en randvoorwaardelijkheden?
- verrassend genoeg dit de 'homestay' bij Paul en Mirjam in Singapore betreft? :)
- Anke ondertussen een uitnodiging van de bank heeft gehad dat ze in aanmerking komt voor een Gold credit card? :)
- dat René om die reden zijn creditcard voorlopig nog maar verstopt laat in zijn backpack? ;-)
- we al 5 maanden twee wereldstekkers aan het meeslepen zijn, maar dat we deze vreemd genoeg tot op heden nog nergens hebben hoeven te gebruiken?
- ons blog al bijna 4700 bezoekers heeft getrokken en dat we ons een persoonlijk doel gesteld hebben dat deze teller de 10.000 aan moet tikken, omdat we anders nog niet naar huis mogen (van onszelf)?
- de vorige regel geen uitnodiging is om 6000 keer op de 'refresh'- knop van je browser te klikken? ;-)
- het aantal reacties op de site helaas afneemt, maar dat we weten dat veel mensen het toch lezen?
- 4/5e van alle auto's die Thailand rijk is, zich in en rondom Bangkok bevinden?
- er gemiddeld 3 flessen water per dag doorheen gaan omdat het 'bloody hot' is hier in Thailand? :-)
- dat we deze hitte gelukkig niet alleen hoeven te doorstaan, want Marjon (zus van Anke) en haar man Mervyn komen ons ditmaal opzoeken. Gezelligheid!

Zo, dat waren weer genoeg wist-u-datjes (al zeggen we zelf), misschien goed om iets over onze ervaringen met Thailand met jullie te delen:

Zoals jullie in ons laatste verslag hebben kunnen lezen zijn we over water (letterlijk 3 minuten varen) vanuit Laos het noorden van Thailand binnengekomen. Hier hoorden we tot onze verbazing dat we hier toch echt maar een visum voor 15 dagen kregen en dat de enige oplossing voor verlenging was, (mits je niet te veel geld wilde neertellen), dat we ergens even de grens over moesten steken om na terugkomst weer een visum voor 15 dagen te verkrijgen. Deze term wordt in het oud-Thais woordenboek ook wel 'borderhoppen' of 'visa-run' genoemd. Voor ons een nieuw fenomeen en in onze ogen behoorlijk omslachtig, aangezien je een gratis maandvisum krijgt als je komt vliegen, maargoed....Thailand grenst aan voldoende landen dus we zouden vast wel ergens een grens kunnen vinden waar we even over kunnen hoppen of runnen :). (Wel zonder onze backpacks op onze rug hopelijk). Hoe en waar we dat gedaan hebben later meer...

Onze Thailand reis begon eerst in Chiangmai. Voor vele toeristen een goede uitvalsbasis om het noorden van Thailand te bezoeken. Ondanks dat Chiangmai de 2de grootste stad van Thailand is, is het een erg gemoedelijk en een relaxed stadje. Het oude stadscentrum is erg sfeervol en ook hier staan genoeg tempels om te bezoeken om ons toekomstig kwartetspel compleet te krijgen. We hebben dan ook lekker door het centrum gestruind en een selectie gemaakt uit de vele tempels, omdat we toch wel een klein beetje tempel moe beginnen te worden. Maar -Wat Phra Singh-, -Wat Chedi Luang- en -Wat Chiang Man- zijn nog steeds indrukwekkend en mooi om te zien. Verder hebben we eigenlijk niet veel ondernomen hier. Je kan hier in de omgeving genoeg doen maar soms zijn er momenten dat je heerlijk een beetje wilt rondslenteren, een koffie drinken en lekker een beetje rustig aan wilt doen :).

Vanuit Chiangmai hebben we vervolgens de nachttrein naar Bangkok gepakt. Leuk om ook hier weer het openbaar vervoer te ervaren en dat is ook hier weer prima geregeld. Enige min-puntje was dat de machinist de airco op standje min 10 had gezet....brrrrrrrr (weten we gelijk hoe het bij jullie heeft gevoeld :)), maar blijkbaar is dit de standaard temperatuur.
Eenmaal aangekomen in Bangkok was het precies wat we ervan hadden verwacht: druk, chaotisch, veel mensen en verkeer, drukkend warm, boefjes van taxi chauffeurs kortom heerlijk om weer even in de 'westerse wereld' te zijn. Een indrukwekkende stad. Omdat we 's ochtends vroeg aankwamen in Bangkok zijn we na aankomst bij ons hotel, waarbij we wisten dat we door de taxichauffeur letterlijk en figuurlijk afgezet waren, gelijk maar de stad gaan verkennen. Het beste kun je dit doen met een boot taxi over de Chao Praya, de rivier die de stad in tweeën splitst. Hiermee kun je overal bij de toeristische trekpleisters op de kade stappen. Prima geregeld in de wetenschap dat er geen groot metrosysteem is en er de hele dag verkeersopstoppingen zijn. (Zie de 'wist-u-datjes') Enkele jaren geleden is er wel een 'skytrain' gebouwd die echter maar een beperkt gedeelte van de stad bereikt, ook al wordt hij dagelijks uitgebreid. Wij zijn uitgestapt bij het koninklijke paleis (welke we alleen van de buitenkant hebben gezien :)) en -Wat Pho-. Deze laatste is de oudste tempel van de stad en een erg mooie tempel moeten we zeggen, met als belangrijkste highlight: de grote liggende Buddha. En hij is groot! Ruim 45 meter lang en de kappel waar hij in ligt is maar net iets groter dan hem zelf, dus dat is lastig foto's maken zeker als je daar met nog heul veul andere toeristen bent .:)

Na een lange en warme dag was het tijd om eens heerlijk af te koelen in het zwembadje bovenop ons hotel. Wij hebben een heerlijk hotel in de wijk Sukhumvit, redelijk centraal in Bangkok en vlakbij de skytrain. De grote grap was wel dat er bepaalde straatjes in Sukhumvit zijn waar behoorlijk wat dubieuze 'karaoke bars' en 'massage salons' zitten. Dit is duidelijk een land waar niet Anke maar René voldoende aandacht krijgt op straat. En daarom vonden we dan ook dat we dit eens als proef op de som moesten nemen: René ging ongeveer 50 meter in z'n eentje voorop lopen en daarachter kwam Anke en dan vervolgens en eens kijken wat er gebeurde....... En ja hoor, na nog geen paar meter te hebben gelopen vlogen er 3 vrouwen op René af met het vriendelijke verzoek of hij een massage wilde en werd er even lekker over z'n rug en net boven de gordel gewreven. Geniaal! Na lang wikken en wegen heeft René uiteindelijk dit aantrekkelijke aanbod toch vriendelijk afgeslagen :). Gevolg is wel dat René in Bangkok in ieder geval niet meer alleen over straat kon... ;-)

De volgende dag zijn we, als echte Hollanders betaamt, Bangkok by bike gaan verkennen. Het was zondag, dus dat was ook nog eens een prima dag om met wat minder verkeer op de weg te gaan zitten. Het is echt ontzettend leuk om op deze manier Bangkok te ontdekken. Samen met onze gids, 3 Noren, een Amerikaanse, Michiel en Judith (een ander Nederlands stel) hebben we straatjes en wijken in Bangkok gezien die je zelf niet zo snel zou zien of graag voorbij zou lopen. Ontzettend leuke ervaring en erg gezellig! Zo gezellig dat we 's avonds in China Town heerlijk op straat nog een hapje hebben gegeten met onze fietsmaatjes Michiel en Judith.
Daarna was onze laatste dag in Bangkok aangebroken en hebben we deze vooral gebruikt om wat zaken te regelen voor de aankomende dagen en zijn we alleen even naar Siam Square geweest. Bangkok staat bekend als shop walhalla door zijn mega grote malls en dus moesten we ook toch eens zo'n mall bezoeken. En wat is dat gaaf en indrukwekkend. Zo enorm groot, zo veel luxe winkels, bioscopen en eettentjes, echt je kijkt je ogen uit daar! Helemaal de foodcourt die in de kelder van de mall zat bood ca. 25 verschillende tentjes waar alle grote foodmerken gevestigd waren. Maar Anke heeft zich ingehouden en zelf niet geshopt, maar we hebben er wel lekker gegeten. Alles om binnen het reisbudget te blijven natuurlijk. :-)

Dinsdag zijn we vanuit Bangkok met het lokale bommel-treintje naar Kanchanaburi gegaan, ten westen van Bangkok wat vooral bekend is van de River -Kwai-. Bijna alle dingen die hier te zien zijn staan in het teken van de tweede wereldoorlog en deze zogenaamde -Birma spoorlijn-, ook wel de dodenspoorlijn genoemd. De brug over de river Kwai is het symbool van de gruwelijkheden die de Japanners hier hebben aangericht. Hier zie je dan ook de meeste toeristen. Wij zijn echter eerst naar het oorlogsmuseum gegaan om wat meer te zien en te horen over de aanleg van deze beruchte spoorlijn en wat er zich hier heeft afgespeeld. Om ook jullie een beeld te geven, hieronder een klein stukje achtergrond over het ontstaan van deze spoorlijn:

Eind 1941 was Japan, uit angst voor blokkades in de golf van Bengalen, op zoek naar een alternatieve bevoorradingsroute voor hun nieuw veroverde territorium tussen Singapore en de Birmees-Indiase grens. Het moeilijk overbrugbare dal van de rivier de Kwai werd uitgekozen als locatie voor een nieuwe spoorlijn tussen Thailand en Birma (totaal 415km). Uit heel Azië werden krijgsgevangen en dwangarbeiders aangevoerd die deze onmogelijke klus moesten klaren. In juni 1942 is gestart met de bouw van de spoorlijn aan zowel de Birmese als de Thaise zijde en met vaak niet meer middelen dan houwelen, scheppen, dynamiet en katrollen. Door hoge politieke druk van de japanse regering om de lijn af te krijgen, was hij in slechts 15 maanden af, maar had het zijn bijnaam, de dodenspoorlijn, meer dan verdiend. Meer dan 100.000 mensen zijn hier omgekomen onder de meest erbarmelijke en bizarre omstandigheden. Om een beeld te schetsen: er wordt gezegd dat voor elke biels van de spoorlijn er één man is gestorven.

Om dit alles toch eens met eigen ogen te zien, zijn wij daarom de volgende dag de zogenaamde 'Hellfire Pass' gaan bezoeken die zijn naam dankt aan de vuren die werden gestookt als de gevangen 's nachts aan het werk waren. Bij deze plek is een herdenkingsmuseum die de geschiedenis laat zien. Maar wat bovenal indrukwekkend was, was de audiotour waarmee je zelf, naar de verhalen luisterend, zo'n 6 km kon lopen door deze pass en door het gebied waar deze mannen hebben gewerkt. Als je daar rondloopt en hoort dat deze mannen 12 tot 16 uur werkten, overdag de hitte moesten trotseren en 's nachts de kou, gedurende de moessontijd ook nog de regenbuien van weken aaneengesloten en gedurende de zomer de bloedende hitte, dan lopen de rillingen over je lijf. Met slechts 2 maaltijden per dag op basis van rijst en wat groente, wat slechts 1/4 van de minimaal benodigde calorieën gaf, moesten zij door blijven werken. En dit alles op blote voeten terwijl ziektes en uitdroging op de loer lagen. Veel van deze werklui stierven van de honger, dysenterie of aan ziektes als Beriberi, maar dat de belangrijkste doodsoorzaak waren Cholera en Malaria. Wetende dat deze mannen veelal geen schoenen hadden en op blote voeten over met stenen bezaaid oerwoud moesten lopen, krijg je echt kippevel en wordt je daar erg stil van. Helemaal in die hitte. (Kun je nagaan: na 1,5 uur waren er bij ons al twee grote flessen water doorheen.) Overigens, onder de meer dan 100.000 mannen die zijn overleden, zaten ook 17.000 Nederlandse krijgsgevangen. Niet veel mensen beseffen zich dit.

Redelijk ondersteboven dat dit bezoek zijn we met onze tuktuk chauffeur naar de Erawan watervallen gereden om even af te koelen. De Erawan watervallen liggen in het Erawan National Park en zijn één van de grootste watervallen van Thailand met 7 verschillende plateaus. Ondanks dat het er erg toeristisch was (en ze een aantal bussen met Russen hadden uitgeladen hier :)), was het erg mooi en heerlijk om even af te koelen en te relaxen. Een leuke en zeer grappige bijkomstigheid is dat je hier gratis in het water een Dr. fish behandeling krijgt (vissen die de dode huidcellen van je voeten en benen eten) van toch wel iets grotere vissen. Gezien de overgevoelige stappers voor René dan ook reden om redelijk snel weer uit het water te gaan haha.

'S avonds was het tijd om dan toch eindelijk de beroemde Thaise massage te ondergaan. Tot René's 'grote teleurstelling' waren het geen aparte kamertjes en lagen we gewoon naast elkaar in een grote ruimte en werd René onderhanden genomen door een ietwat groot uitgevallen Thaise dame :). Anke lag regelmatig in een deuk om de verschillende 'standjes' waarin René lag met deze dame. Uiteindelijk waren we beide ook wel blij dat er niet om een happy end gevraagd was. :-)

Donderdag zijn we richting het zuiden van Thailand getrokken, onze eerste stop was het Khao Sok National Park. Het is een mooi natuurgebied met een prachtige jungle. Kortom heerlijk om weer even de natuur in te gaan. Dit keer hadden we een heuse treehouse als onderkomen. Letterlijk een boomhut hoog in de bomen gebouwd en met ook nog een tak dwars door je huisje heen. Als een echte Tarzan en Jane hebben we hier de jungle en z'n aanwezige kleine beestje doorstaan :). Een super leuke ervaring. Na een verrassend goede nachtrust zijn we het national park per kano gaan verkennen. En tja er was maar één peddel, dus Anke kon heerlijk achterover leunen en genieten van de natuur terwijl René als een echte gentleman zijn 1 PK sterke motor inzette. Het was een zeer rustige, maar echt mooie ochtend en zowaar hadden we een private tour met onze gids. 's Middags zijn we te voet het national park verder gaan verkennen. Er zijn een aantal mooie kleinere en grote watervallen die je te voet prima kan bezoeken. Heerlijk relaxt en lekker genieten van de natuur voordat we weer in onze jungle hut gingen overnachten.

De volgende dag zijn we nog verder het zuiden in getrokken. Thailand staat bekend om z'n vele mooie en idyllische eilandjes met de mooiste stranden en wij konden een bezoek aan een van deze eilandjes natuurlijk niet overslaan. Veel eilandjes zijn tegenwoordig door de toeristen al flink ontdekt en daarom dat wij een kleiner eilandje hebben gezocht. Weliswaar iets lastiger te bereiken, maar des te leuker als je er eenmaal bent. Dus na 2 mini-busjes, een boottocht (!) van 2 uur en vervolgens een overstap op een klein motorbootje ben je echt aangekomen in een klein paradijsje. Blauwe zee, witte stranden, houten en bamboe bungalowtjes op het strand en verder bijzonder weinig te doen behalve dan heerlijk relaxen! We hebben een houten bungalowtje geboekt aan een rustig stukje strand, ook wel Sunrise beach genoemd. Hello Koh Lipe, hello paradise! Koh Lipe ligt in het Ka Tarutao National Park in de Andamase zee en wat voor ons zeer handig is, op slechts een uurtje varen van Langkawi, Maleisië. De ideale locatie voor onze nu welbekende borderrun :) om even snel Thailand te verlaten om later weer terug te komen en een nieuw visum te bemachtigen.., tja je moet van de nood een deugd maken toch?

Dus na verschillende boekingskantoortjes voor de borderrun tegen elkaar uitonderhandeld te hebben, zijn we de volgende ochtend naar het strand gebracht, werden vervolgens op het het strand onze paspoorten ingenomen en afgestempeld en na een half uurtje wachten konden we de speedboat in om vol tegen de wind in (waar René 's ochtends al een beetje zenuwachtig werd) richting Langkawi Maleisië te gaan. Zonder al te veel misselijke problemen aangekomen in de haven, werden we vervolgens in een busje geladen die ons naar een afgelegen duanekantoortje bracht. Daar werd ons paspoort van een Maleisisch visum voorzien met een binnenkomst stempel en een vertrekstempel. Zo, dat was Maleisië. In 0,8 seconden een land in en weer uit. Toen maar weer terug naar de speedboat die ons terug naar Thailand zou voeren. Grappig genoeg waren wij de enige met een dergelijke -visa run- (de rest van de mensen wilden Maleisië blijkbaar echt zien), dus op de weg terug waren we de enige passagiers. Oftewel een privé speedboat voor een uur!!! Let the games begin!! Zo worden boten ineens toch wel heel erg cool!! Erg 'groen' was deze actie overigens niet, want we moesten nog 'even' tanken met de speedboat en werd er voor de rit even 750 liter diesel ingegooid (waarvan wij er 300 voor onze rit verbruikt hebben). Hmmm blijkbaar waren die 2 hondamotoren van ieder 220PK niet de meest zuinige. Sorry moeder natuur....
Eenmaal bij aankomst op het strand in Thailand op dezelfde plek van vertrek weer een Thais visum gekregen en...voila.... Visum probleem opgelost voor ca. €40,- p.p.! Met de wetenschap dat we dit bedrag voor een Thais visum ook in Nederland zouden hebben moeten betalen, hebben we er wel een gratis kicken prive speedboatritje aan overgehouden... Ach, we zijn echt geen backpackers...maarja... wat zijn we dan?!...

De rest van de dagen op Koh Lipe hebben we niet veel uitgevoerd, behalve een beetje relaxen, beach-tennissen, beetje eten, een vrouw die onwel was geworden op een boot naar het ziekenhuis(je) vervoeren, discussiëren over "Is dat nou een man? Of is het een vrouw? Definately een shemale!!" en met gezellige Nederlanders in het mooie blauwe zeewater bijkletsen, leer je tijdens die gesprekken nog eens wat bij. Sander en Martijn (Twee Nederlandse vrienden die we daar ontmoet hadden) wisten ons te vertellen dat wij geen backpackers, maar zogenaamde 'flashpackers' zijn. Dat zijn blijkbaar mensen die voor kiezen om niet lowbudget in (bijv.) dorms te slapen en 4e klas treinreizen te nemen etc, maar iets luxer willen reizen omdat ze wat ouder zijn dan de gemiddelde tiener en daardoor iets meer te besteden hebben. Gelukkig...zijn we weer een illusie armer en weten we wat we nu echt zijn... ;-)

Na 5 nachten op Koh Lipe aaneengesloten op een plek te zijn geweest in ons houten huisje (met enkele giga kakkerlakken en duizendpoten), werd het tijd om dit bounty-eilandje te verruilen voor het volgende, te weten: Koh Chang! En ditmaal waren we weer eens gezellig met z'n viertjes, want Marjon (de zus van Anke) en haar man Mervyn kwamen ons ruim een week opzoeken. Gezelligheid!! Dus eerst even terugvliegen naar Bangkok om vervolgens weer een welkomstcomitee te vormen op de luchthaven!

De volgende ochtend, nadat we een functioneel nachtje bij een hotel bij de luchthaven hadden doorgebracht, stonden we dan (ditmaal ruim op tijd na onze mislukte actie met Paul en Mirjam) te wachten bij de gate. Ook werd helaas hier wederom bevestigd dat wij 'the worst welcoming comittee ever' zijn, want blijkbaar had de gate meerdere uitgangen en kregen wij na 45min wachten een smsje van Marjon: "Waar zijn jullie nou?!" Damn, weer minpunten... Gelukkig maakt het rendez-vous met de twee 30meter verder in de aankomsthal een hoop goed. :-)

Om Marjon en Mervyn (verkort de M&M) optimaal van hun, maar ook ons, bezoekje aan Thailand te laten genieten, stond de door de dames geregelde chauffeur al klaar om ons naar Koh Chang te brengen. (Privé-chauffeur?! We zijn echt wel backp....eehhh flashpackers.) Na een ritje van 5 uur, waarin het bijkletsen kon beginnen, incl een ferry van een half uur, waren we aangekomen bij ons eerste resort. Heerlijk aan het strand en maar weer eens een mooi zwembadje. Het was tenslotte alweer even geleden. Een mooie plek om onze relaxperiode in te luiden. De beste manier om dit te doen is natuurlijk met een hapje en drankje. En toen kwamen de eerste verrassingen al op tafel, een envelopje van Remy en San om lekker te kunnen eten, een nieuw telefoonhoesje met foto's van Dre en Marleen en onze suprise afscheidsparty, een heerlijk flesje wijn van onze huisslijter met de daarbijbehorende borrelnootjes voor de echte Hollandse borrel en oude, vertrouwde Calvé pindakaas voor op de boterham hmmmm zo lief en leuk allemaal!

Vervolgens was het tijd om even lekker aan het zwembad te gaan liggen en Marjon ook maar meteen een massage laten ondergaan om de jetlag te lijf te gaan. 'S avonds lekker functioneel eten en zijn M&M op tijd gaan slapen om ook de volgende dag heerlijk een dagje aan het verdiende zwembad te gaan liggen. Het blijft tenslotte vakantie. Lekker beetje zwemmen, lezen, bijketsen, veel lachen, beach-tennissen (waarbij René zijn teen gekneusd had en daardoor flink blauw was), cocktailtje drinken, je kent het wel, vakantie!

Omdat er een goede balans moet blijven tussen relaxen en actief dingen doen, hebben we de volgende dag besloten samen een 2 scootertjes te huren en het eiland te gaan verkennen. Geen verkeerde keuze. Het weer was niet optimaal want het had 's nachts en 's ochtends flink geregend. Gelukkig was het 's middags droog, dus hup wij op pad. Hier hadden we een mooi uitkijkpunt bezocht en een junglewandeling naar een supermooie waterval waar we €20,- voor neergeteld hebben. (eeehhhmmm deze 'supermooi' was cynisch bedoeld) Later die dag zijn we lekker bij een strandtentje gaan lunchen. Weer een goeie timing, want het begon helaas weer te regenen. Nadat de dames ff snel geshopt hadden en de heren eens lekker onder een biertje bijgepraat hadden, werd het tijd om naar huis te tuffen. Helaas waren de wegen nog erg nat en dat gecombineerd met een zeer bergachtig gebied (+\- 15% stijging en afdaling) is het dus oppassen geblazen met de scooter, helemaal als het zo'n afgeragd ding is zonder profiel op de banden. Tja en dan gebeurt 500m voor ons resort het onvermijdelijke: tijdens een afdaling begint de scooter waar wij (A&R) op zaten uit te breken en te glijden en lukt het René niet meer om hem onder controle te krijgen. Gevolg: BOEM! Wij gaan onderuit en glijden enkele meters over het gladde asfalt. Gelukkig reden we niet erg hard, maar omdat het bergafwaarts was, gleden we flink door met z'n tweeën, over de andere weghelft, tegen de vangrail. En M&M die achter ons reden zagen het allemaal voor zich gebeuren zijn zich het apelazerus schrokken. (Het was in een letterlijke klap duidelijk waarom René van zijn ouders nooit scooter mocht rijden... ;-))
Na een korte schade-inventarisatie (enkele schrammen, kleine bloedinkjes en wat kapotte kleding) bleek de schade mee te vallen. Aan de brommer was niets te zien, want deze was tenslotte al afgeserveerd voordat we gingen. Daarom maar besloten om eerst terug naar het huisje te gaan, te douchen en toch eindelijk eens goed gebruik te maken van de EHBO-kit die we al 5 maanden bij ons dragen.
Nadat we ons opgekalefaterd hadden en samen met M&M geproost hadden op de goede afloop, toch maar de brommers teruggebracht naar het verhuurmannetje. Die keek er eens vluchtig naar en inderdaad, hij zag er nog net zo uit als die ochtend.... Echt?! Mooi...Mervyn en René stoïcijns voor zich uit blijven kijken en weglopend... Niks aan de hand....:)

Die avond hebben we besloten dat het wellicht verstandiger was om met een taxi naar Kai bea beach te gaan om bij een heerlijk lokaal tentje eens een lekkere combi van vis, gamba's en kip van de BBQ te genieten, om de avond bij de lokale 'Filou' bar af te sluiten bij de gratis pooltafel met wat mojiito's, incl. een vuurshow waar Volendam nog slapeloze nachten van heeft. (Gelukkig zaten we buiten op het terras). Nadat een van ons 4 de geniale opmerking maakte dat er in deze kroeg blijkbaar een gratis zwembad was (free pool), werd het toch echt tijd om naar huis te gaan...

Na nog een dagje zwembad incl. Thaise massages voor de liefhebbers, zijn we de volgende dag naar ons 2de resort op Ko Chang gegaan. En ook dit plekje bleek weer een schot in de roos. Een klein resortje met slechts 8 huisjes, pal aan het strand. Hier kunnen we wel overleven de komende tijd. :-)
Ondanks het mooie plekje moesten we na 2 dagen luieren toch wel weer eens wat actiefs gaan doen, dus hadden we een snorkeltocht geboekt met z'n 4tjes. Gezellig met z'n allen weer op een boot en een uurtje varen naar het 'verlaten' eilandje, Koh Wai. (Verlaten was inderdaad cynisch, want Rusland had blijkbaar weer een eilandje 'geclaimd'. Natuurlijk mocht dat de pret niet drukken en zijn we na aankomst snel met de snorkel en de vinnen het blauwe zeewater ingedoken. Helaas bleken er heel veel kwallen (nee ditmaal bedoelen we echt de beestjes) in zee te zitten, dus waren we al redelijk snel weer aan de kant. Beetje jammer, maar het eiland was wel heel erg mooi en het was een perfecte dag om de heerlijke week af te sluiten.

Helaas was het de volgende dag alweer tijd om terug te gaan naar Bangkok en daar afscheid te nemen van M&M. Zij hadden nog 2 nachten Bangkok geboekt voordat ze terugvlogen naar Nederland en wij moesten een trein halen die ons over de grens leidt (terug) Maleisie in waar we hopelijk dan echt ons 11de land aan zullen doen. Na een flinke knuffel op het station in Bangkok lieten we hen achter met de auto met chauffeur (ook M&M zijn geen backpackers ;-)) en wilde we kaartjes kopen voor de trein. Helaas.... Vol... Als alternatief konden we een eerste klas kaartje (Flashpackers zoals we zijn :)) voor de slaapcoupe boeken naar Hat Yai, waarna we 's ochtends om half 7 snel uit moesten stappen om een 3e klas kaartje te bemachtigen voor zitplaatsen voor diezelfde trein die ons naar Buttersworth in Maleisië bracht. Tja, dat is beter dan nog een extra nacht in Bangkok te verblijven. Helemaal als we weten dat onze volgende twee bezoekers Betsy (de moeder van René) en haar vriendin Ineke alweer bijna onderweg zijn om met ons mee te reizen. En die willen we natuurlijk ook graag op tijd zien!

Met deze treinreis is een einde gekomen aan ons Thailand avontuur. Een paar schrammen en blauwe plekken rijker, maar wederom ook met veel mooie plaatjes in ons hoofd verlaten we dit land. Thailand is zoals de meeste van jullie wel zullen weten, niet helemaal on-ontdekt meer. Als je dat in je achterhoofd houdt en je niet te veel stoort aan de toeristen (Russen) heeft het land veel te bieden, een prachtige natuur, een indrukwekkende geschiedenis, super vriendelijke mensen, ontzettend lekker eten en hele mooie bounty strandjes! Kortom een erg fijne vakantiebestemming en een mooie toevoeging op ons lijstje!

Heel veel groetjes aan iedereen in Nederland en mochten er mensen suggesties voor Maleisië hebben, laat aub een reactie achter!!! Thanks!!

Xxx René & Anke