India, het land met de vele gezichten....

Lieve allemaal,

Hierbij ons volgende reisverslag. Helaas niet uit Tibet, maar uit India, maar dat maakt het duidelijk niet minder interessant. :)

Vanuit Kathmandu zijn we na ruim 2 uur vliegen aangekomen in ons 5de land, India. India is een van de grootste landen ter wereld (en heeft volgens ons niet meegetekend op het Kyoto verdrag:)). Het is ruim 97 x groter dan Nederland en er leven meer dan een miljard mensen hier en dat merk je aan alles; drukte, hectiek, chaos, heel veel mensen, heel veel koeien, afval op straat en het is er warm, tijdens onze trip gemiddeld 36 graden. Maar we zullen niet klagen want we hebben begrepen dat bij jullie de tijd voor de warme chocomel weer is aangebroken :)
India heeft verschillende overheersers gehad, als laatste de Britten en is sinds 1947 onafhankelijk na de beroemde 'vredige strijd' Van Mahatma Ghandi. Tegenwoordig is India veilig om te reizen, alleen in het Kasjmir gebied kan het soms nog onrustig zijn, ivm de strijd tussen India en Pakistan.

De hoofdstad New delhi bestaat uit New delhi (voornamelijk brede straten met overheidsgebouwen), en old Delhi, wat gebouwd is op de ruïnes van 7 oude steden.
Onze aankomst in Delhi was 's avonds, dus pas de volgende ochtend konden we de stad echt ervaren. Wij zijn stiekem best blij dat we eerst Katmandu al hadden ervaren, want ook hier is het druk en hectisch en iedereen, echt iedereen, wil wat van je. In de ogen van de Indiërs zijn wij miljonair en dat merk je. In India is er een groot contrast tussen rijk en arm en dat zie je ook op straat. Veel bedelaars, mensen die invalide zijn, moeders met baby's die met je meelopen en bedelen voor geld, straatkinderen die bedelen voor eten en in het treinstation kinderen die drugs gebruiken. Kortom, behoorlijke reality check hier. Via een top tip van een goede vriendin van ons (thanks Mariëlle), zijn we bij een klein reisbureautje uitgekomen en daar hebben we onze trip, met auto en chauffeur, tot aan Agra geregeld. Hierdoor zien we veel van het land en kunnen we stoppen wanneer we willen.
De route die we gaan doen, is eigenlijk maar een klein gedeelte van India, voornamelijk Rajasthan, door naar Agra (Taj Mahal) en eindpunt Varanasi (Ganges).
We hebben besloten geen sightseeing in Delhi meer te doen dus 's middags heerlijk met 2 biertjes, een zakje chips en airco op de kamer een filmpje gekeken, het is en blijft vakantie toch? :)

Zaterdagochtend 7 uur stipt zijn we vertrokken richting Jaisalmer samen met onze chauffeur Jaswant Singh. (een hele vrolijke vent die we al snel omgedoopt hebben in
'just wanna sing'.) Ook bij deze man is niets te moeilijk en is alles 'no problem'. Omdat het meer dan 700 km naar Jaiselmer is, hebben we een tussenstop in Bikaner. Bikaner wordt ook wel de rode stad genoemd, omdat in het oude stadsdeel de huizen van rode stenen zijn gemaakt. Na aankomst in ons schattige familiehotelletje, hebben we geprobeerd het oude centrum te bezoeken. Geprobeerd, want jeetje wat een hectiek haha. Zo veel drukte brommertjes, riksja's, fietsers, koeien, afval en mensen! We hebben even 10 min. stil gestaan om dat even op ons in te laten werken en toch even te genieten van deze bijzondere taferelen :)
Het voordeel van een auto met chauffeur is, is dat hij de weg kent in de steden. Dus s' avonds heeft hij ons naar een restaurantje gebracht, op het dak terras van een hotel, waar we onder de sterrenhemel en zonder al te veel lawaai super hebben gegeten!

Zondag stond deel 2 van onze route naar Jaisalmer op het programma. Maar niet voordat we het Junagarh fort in Bikaner hebben bezocht. Dit mooie, rode fort stamt uit eind 16de eeuw en vele Maharaja's hebben hier geleefd. Een Maharaja is een koning van een bepaald vorstendom. Zij leefden vroeger op grote voet. Met de onafhankelijkheid van India in 1947 zijn zij hun privileges, en dus hun inkomsten, verloren gegaan. Tegenwoordig stellen ze hun paleizen en forten open voor toeristen als inkomstenbron. De grap is dat wij in India, nog veel meer dan in China, worden gezien als lokale kermis attractie die overal op de foto moet. Het lijkt net of we beroemd zijn, overal zwaaien, handjes schudden, op de foto, dat blijft toch gek :)
Het is zelfs zo erg dat onderweg naar Jaisalmer, bij een stop bij een tempel, we gevraagd zijn om mee te figureren in een videoclip van een lokale zanger! Toen René nieuwsgierig ging kijken wat er gefilmd werd, werd hij al snel aangesproken door de regisseur/cameraman of hij niet in de clip wilde. Het duurde echter even voordat het eerste shot klaar was en we moesten op tijd weer verder. Tot we op het punt stonden weer verder te gaan toen de assistent ons achterna kwam dat de regisseur ons toch echt wilde filmen. En wij zijn de beroerdste niet, dus wij, met Indische sjaal en ketting, beetje meewiegen en bewegen, terwijl de lokale bevolking bijeengekomen was om deze twee blanken te aanschouwen, geniaal! Ze hebben ons beloofd de clip te mailen, dus zijn benieuwd! Houden jullie thuis MTV in de gaten!? Nadat we nogmaals met alle mensen op de foto waren geweest, liepen we toch maar weer terug naar de auto om door te rijden, naar Jaisalmer, de gouden stad.

Jaisalmer is een woestijnstad en ligt zo'n 150 km van de Pakistaanse grens. De stad is eigenlijk een fort, wat in de loop der jaren omheen verder is uitgebouwd. Het fort is eind 12de eeuw gebouwd en is het enige fort in India wat bewoond wordt door 3000 Indiërs. Het aanzicht van het fort is fantastisch gebouwd met goudkleurige stenen. Jaisalmer heeft, om het zo te noemen, een aantal uitdagingen: allereerst water. Omdat het een woestijnstad is, is er in de nabijgelegen omgeving geen watervoorziening. Ze krijgen water vanuit een kanaal ruim 1200 km verderop! Water is ook een ander probleem. De belangrijkste inkomstenbron van de inwoners van Jaisalmer is toerisme, ze hebben dan ook meer dan 150 hotels in het fort gebouwd. Echter, de afvoersystemen zijn er niet voor gemaakt om zo veel water af te voeren, met lekkages in het fort als gevolg en hierdoor is het gehele fort aan het verzakken. Gelukkig behoort het fort sinds enkele jaren tot het Unesco wereld erfgoed, waardoor ze met reconstructie werkzaamheden zijn begonnen. De laatste 2 uitdagingen die ze hier hebben zijn de hitte (in de zomermaanden kan het in de woestijn soms wel 55*c worden, met een record van 59,7*c) en zand(stormen). Gemiddeld per dag ligt er zo'n 2 kilo zand in de woonhuizen (dat is bijna een dagtaak aan vegen:).

Na een rit van bijna 7 uur zijn we aangekomen bij ons 'nederige stulpje', Fort Rajwada. Een super mooi en luxe hotel zo'n 2 km van Jaisalmer vandaan, met uitzicht op de stad. Na ruim 5 weken reizen (en zware onderhandelingen over de prijs met het hotel :)), slapen we een keertje super luxe en met zwembad! Kortom genieten hier, de gastvrijheid is enorm, je waant je hier als een prins en prinses.
Na een heerlijk nachtje slapen hebben we maandagochtend een tour door het fort gedaan. Onze top chauffeur Jaswant kent overal mensen en heeft een goede gids voor ons geregeld. Zoals eerder gezegd is het fort ontzettend mooi, maar wat heel jammer is, is het feit dat hier, en eigenlijk overal in India, dit gedeeltelijk wordt verpest door het afval op straat, de viezigheid, de koeien(stront) en dus ook de geur. Ook hier zou je verwachten dat de lokale bevolking de komst van de toeristen zou koesteren en hun geliefde omgeving dus ook netjes houdt. Helemaal met de wetenschap dat 75% direct, danwel indirect hun dagelijks brood verdient uit tourisme. Na ruim 2,5 uur door het fort te hebben gestruind en een mooie tempel te hebben bezocht, terug naar het hotel om lekker een middagje aan het zwembad te liggen!

Naast het fort staat Jaisalmer ook bekend om zijn kamelen en daarmee natuurlijk ook de kamelensafari's. Er zijn heel veel organisaties die tourtjes regelen naar Sam Sand dunes, voor een kamelentocht, zonsondergang in de duinen en een overnachting in een tent met 's avonds lokale muziek en dans. Omdat we onze tenten ervaring in Mongolië al redelijk hebben gehad, en ook onze kamelenrit, zijn we einde van de middag met de auto naar de duinen gereden voor een mooie Indiase zonsondergang! Stiekem zijn we erg blij dat we het zo hadden geregeld,want wat was het enorm toeristisch en commercieel daar! Hele colonnes van kamelen, toeristen, handelaars en tentenkampen op de duinen! Het was een mooie zonsondergang, maar niet de meest romantische haha. Want je valt als blanke weer op, dus voor je het weet staat er ongevraagd een lokaal meisje met (waarschijnlijk) haar vader op zelfgemaakte muziek te dansen om een centje te verdienen. Natuurlijk geven we ze geen ongelijk dat men ergens ietsprobeert te verdienen, dus een kleinigheidje kan er wel vanaf (alles beter dan bedelen). Dinsdagochtend helaas afscheid moeten nemen van ons mooie hotel, om op weg te gaan naar Jodhpur.

De routes onderweg blijven trouwens ontzettend grappig. Regelmatig moeten we uitwijken voor overstekende schapenkuddes, koeien en kamelen, een hele kinderboerderij hier op de wegen. Onze nichtjes en neefje zouden het fantastisch vinden haha.
Jodhpur wordt ook wel de blauwe stad genoemd vanwege de blauw geschilderde huizen in het oude centrum waar de Brahmanen (priesterkaste) woonden. Een fijne bijkomstigheid is dat deze kleur blauw ook insecten weert :). Jodhpur staat verder bekend om de kruiden en thee. Op de bazaar in het oude centrum zie je dan ook overal winkeltjes die deze verkopen en als je zelf niet naar binnen loopt, dan proberen ze wel om je naar binnen te praten. Wij hebben gelukkig het excuus dat we niets kunnen kopen omdat we het allemaal mee moeten sjouwen haha. Ook hier slapen we weer in heel mooi, rustig familiehotel, met een heerlijk zwembadje. Kortom wederom genieten. Na aankomst hebben we dan ook lekker niets meer gedaan, alleen een beetje relaxen, zwemmen, kaarten en een heerlijk koud biertje drinken!
Net als bijna ieder andere stad in Rajasthan, heeft ook Jodhpur een fort (net als in China waar je omkomt in de tempels), die we woensdagochtend op ons gemakje zijn gaan bezoeken. Maar we moeten zeggen dat het Meherangarh fort wel echt adembenemend is. De ligging is fantastisch, bovenop een heuvel, steekt het boven de stad uit als een kasteel in een sprookje. Vanaf het fort heb je een fantastisch uitzicht over de blauwe huisjes in het oude stadscentrum. En in het fort was het schoon en fris! Geen koeien, geen afval en geen stortvloed van mensen, heerlijk! Dus gewapend met onze audio gids heerlijk rondgelopen door de straatjes, binnenplaatsen en uitkijkpunten. En uiteraard regelmatig even stoppen om samen met wat Indiërs op de foto te gaan haha. Het fort stamt uit de 16de eeuw en heeft veel aanvallen weerstaan. Het is nog steeds eigendom van de koninklijke familie van Jodhpur. Deze Maharaja moest op z'n 4de jaar al in functie treden, nadat zijn vader was overleden. Zij wonen tegenwoordig in het Umaid Bhawan paleis, wat een plaatje is om te zien van een afstand en waar, naast een museum, ook een 5 sterren hotel tegenwoordig inzit. Dit is echter net iets boven ons budget haha. Na het fort zijn we richting het centrum gegaan om over de bazaar te wandelen. Het is hier vooral heerlijk om, om je heen te kijken naar de mensen en alles wat je ziet. Iemand scheren op straat is hier dan bijvoorbeeld heel gewoon.

De volgende dag, Donderdagochtend samen met onze altijd vrolijke chauffeur op naar onze volgende stad Jaipur, de roze stad. We hebben straks alle kleuren van de regenboog gehad haha. Onderweg naar Jaipur was het op een bepaald moment file rijden. Maar dan niet zo'n file stapvoets rijden, nee een geen millimeter naar voren of naar achteren file, hartstikke stilstaan haha. Maar dan hebben wij gelukkig onze chauffeur Jaswant. Hij is met een aantal auto's en trucks voor ons gaan praten en heeft ervoor gezorgd dat zij allemaal een beetje opzij gingen, zodat wij er langs konden om een rijroute te gaan nemen! Geniaal!
Na een behoorlijke detour aangekomen in Jaipur, de hoofdstad van Rajasthan. In 1876 had de toenmalige Maharadja de opdracht gegeven om alle huizen roze te schilderen voor het bezoek van de prins van Wales. De kleur roze staat voor gastvrijheid en welkom. Tegenwoordig moeten nog steeds alle huizen in het oude centrum roze zijn, zo niet dan krijg je een boete :). Ook in deze stad is het weer een ware kinderboerderij aan dieren op straat, maar hier kunnen we ook de olifant aan toevoegen. Best gek, als je rond loopt en zo grote viervoeter komt voorbij. Zeker met de gedachte dat deze beesten in het wild zouden moeten rondlopen, omdat ze hier alleen voor de toeristen worden ingezet. Vrijdag zijn we weer gezellig de stad gaan verkennen, en zij we begonnen bij Amber fort (jawel weer een fort :)). Amber fort lijkt meer op een paleis, ligt 11 km buiten Jaipur tussen de bergen, een erg mooi plaatje en is eind 16de eeuw gebouwd. Je kan hier zelf naar boven lopen, of op de rug van een olifant. Wij hebben voor het eerste gekozen, een beetje lichaamsbeweging is best goed voor de mens. Het fort bestaat uit verschillende binnenplaatsen en heel veul gangetjes en kamers! Groot genoeg om goed verstoppertje te kunnen spelen hier! Vervolgens zijn we richting het stadspaleis gegaan, na een korte stop bij een tempelpaleis.
Het paleis bestaat uit verschillende binnenplaatsen, musea, en shops. Mooi, maar we hadden nu langzaam toch wel genoeg paleizen en forten gezien :) Dus op naar het hotel om een beetje te relaxen en ons klaar te maken voor de rit naar Agra, richting de Taj Mahal!

Zaterdag was onze laatste dagtocht met de auto! Onderweg naar Agra hebben we nog een stop gemaakt bij bij Galta, Monkey Temple. Een pelgrimsoord waar apen en mensen zich baden :) in het heilige water wat afkomstig is uit de bergen. De mensen houden dit water aan voor het heilige water uit de Ganges, wat geografisch niet mogelijk is haha. Voor Agra zijn we nog gestopt bij Fatehpur Sikri. De heerser Akbar heeft hier ooit een hoofdstad gesticht. Echter de watertoevoer was hier niet te regelen waardoor iedereen is vertrokken. Wat rest is een verzameling tempels, paleizen en ruïnes van huizen. En dan Agra! Tja, wat kan je over Agra zeggen. Is het mooi in Agra? Nee. Is het schoon in Agra? nee. Is het rustig in Agra.??..eehhh nee. Wat heeft Agra dan: de Taj Mahal!! Eén van de 7 wereldwonderen. Dat is dan ook hetgeen waar we de dag mee begonnen. Een kleinigheidje wat we niet door hadden, was dat het zondag was. Dit betekent dus dat ook veel lokale bevolking erop uit trekt. Om deze reden hadden we dus besloten om rond 10u te vertrekken, want heeeel veel mensen willen de zonsopgang zien. Gelukkig wist onze gids, die ook weer een 'vriendje' van de chauffeur was, ons langs de enorme rijen met Indische mensen te begeleiden en na een veiligheidscontrole kom je bij de ingang van de Taj. Door de entreepoort kun je de Taj al zien liggen. Een zeer indrukwekkend aanzicht van volledige symmetrie in alle opzichten. Alles is gelijk vanuit welk perspectief je ook kijkt. De Taj Mahal is gebouwd in 1632 in opdracht van Shah Jahan. Ter nagedachtenis aan zijn 3de vrouw, die overleed tijdens de bevalling van hun 14de kind. In totaal heeft de bouw ruim 8 jaar geduurd. Het treurige is dat kort na afronding van de bouw Shah Jahan was verbannen naar Agra fort door zijn zoon, en kon hij de Taj alleen nog maar van een afstand bekijken....
Als je nagaat dat alle marmeren werken in de Taj met de hand gemaakt zijn door 20.000 arbeiders en met de hulp van 200 olifanten, als eerbetoon aan je overleden vrouw, begon René zich af te vragen of hij niet wat harder moet gaan sparen om ooit een dergelijk eerbetoon te bouwen. Echter, als je weet dat destijds, na de bouw, van alle 20.000 werkers de duim afgesneden werd om te voorkomen dat er ergens anders nog ooit een dergelijk bouwwerk gebouwd zou kunnen worden, moet René dus misschien maar eens op een andere manier creatief gaan worden. :-)
De Taj Mahal behoort tot een van de 7 wereldwonderen en naar onze mening is dat volledig terecht. Het is echt zeer indrukwekkend en vooral heel erg mooi! Nadat we de nodige foto's gemaakt hadden en er ook wederom verschillende foto's van ons gemaakt waren, zijn we daarna nog kort gestopt bij een werkplaats waar nog steeds dergelijke handwerken gemaakt worden door lokale mensen, zoals ze in de Taj terug te vinden zijn. Daarna op naar het volgende Agra evenement: het Agra fort. Wederom een indrukwekkend fort, maar gezien het feit dat we de afgelopen dagen 'enkele' andere forten bezocht hadden, werd het stiekem wat meer van hetzelfde. Het enige grote verschil met de rest is dat 25% van het Agra fort voor toeristen opengesteld is. Het overige deel wordt gebruikt door het Indische leger. Aangezien dat we daar toch weer ruim een uur gelopen hebben door verschillende ruimtes, geeft het een indruk hoe groot het totaal wel niet moet zijn!

Als afsluiting van deze toch wel drukke dag was een bezoek aan de mini-Taj (ook wel baby Taj genoemd)bij zonsondergang. Zoals de naam het al zegt is het een kleine versie van de Taj met in ieder geval veul minder mensen. Een leuk tijdverdrijf met de wetenschap dat we daarna snel naar het station moesten om onze nachttrein te halen naar de laatste stop in India: Varanassi.

Tja en dan neem je na ruim 10 dagen afscheid van de auto en de vriendelijke chauffeur waar je veel tijd mee doorgebracht hebt en die van de hoed en de rand weet van alles wat met India te maken heeft. Om meteen met de neus op de feiten gedrukt te worden hoe super relaxed dat was, kwamen we 3 minuten nadat we op het station afscheid hadden genomen van de chauffeur er achter dat onze trein naar Varanasi welgeteld 5 uur vertraging had. Het probleem in dat geval is niet alleen de vertraging, nee het feit dat je het moet vernemen van iemand die je 'toevallig' op het perron tegenkomt en dat het nergens na te lezen en/of te controleren is omdat het zo'n armzalig station is dat er geen informatievoorziening is. En dan begint het volgende reisavontuur. Heel 'toevallig' kan dezelfde man die ons over de vertraging informeerde ons helpen met het omboeken van onze tickets voor een trein die 10 min later vetrekt na onze vertraagde trein. Dus onze eerste ingeving was natuurlijk: goh wat toevallig...nergens kunnen we zien of de trein vertraagd is en dezelfde man kan helpen met het omboeken. Doordat India ons toch wel wat wantrouwend heeft gemaakt omdat iedereen iets van je wil of geld wil verdienen, zal hij zich toch nader moeten verklaren. Het enige dat we moesten doen was hem ons originele kaartje geven, 3500 rupie betalen en hij zou contact opnemen met de conducteur om dit te 'regelen'. Dus deze twee wantrouwende hollanders hebben hem aan een tweedegraads kruisverhoor onderworpen dat hij het zweet op het voorhoofd kreeg. Frappant genoeg klopte al zijn antwoorden op vragen als, wie hij was, wat hij deed, visitekaartje, telefoonnummer,waarom hij ons wilde helpen etc. etc. Tja en dan komt de afweging: hem geloven en ongeveer 7,5 euro meer kwijt zijn voor een kaartje (mits alles goed gaat), of 5 uur wachten op een verschrikkelijk station waar de ratten door de wachtruimtes lopen en de daklozen op en langs het perron slapen tot 2uur snachts, om vervolgens ook weer ruim 5 uur later aan te komen. Het geld is het probleem niet, maar als je je kaartje afgeeft om om te boeken en hij belazert je, sta je met lege handen. Maar... We gokten het maar. We geloofde de man, al hielden we hem strak in de gaten, en hij aan de slag. Toen hij in de wachtruimte ook nog ons hotel belde om te regelen dat ons hotel ons én op een ander tijdstip én op een ander station (ca 15km verder dan Varanassi) op moest komen pikken, werd het steeds geloofwaardiger. Uiteindelijk was het hem gelukt: hij had kaartjes, begeleidde ons tot in de coupe en we waren alsnog redelijk op tijd onderweg. Het verhaal: hij organiseert ook India reizen en twee van zijn klanten waren niet op komen dagen op het station. (vreemd) Door zijn werk kende hij de conducteur en hij wil graag zijn klantenbestand met Nederlanders uitbreiden. Hij helpt ons, wij helpen hem door hem te promoten in NL. Wederom een ander gezicht van India. Hoe wantrouwend we zijn geworden moet je af en toe ook geloven in de oprechte goedheid van de mensen. Klein detail is echter dat het hotel de boodschap niet had begrepen en we alsnog in Varanassi flink hebben moeten onderhandelen over een taxi naar ons hotel, maar dat is een kleine moeite t.o.v. 5 uur wachten op de trein.

Intussen hebben we veilig varanassi bereikt en zit ons hotel pal aan de Ganges waar we na een dagje relaxen de volgende ochtend vroeg zijn opgestaan alle taferelen daar te gaan aanschouwen, vanaf een bootje op het water. Hoe bizar en bijzonder is het om te zien dat iedereen zich aan de rand van deze rivier gezellig aan het wassen is, tanden poetsen, bidden, kleding wassen, gezellig kletsen, kortom een hele drukke sociale bezigheid. Ook wordt er een 'lekker visje' gevangen. Ondertussen vinden aan de rand van het water ook crematies plaats, worden de stoffelijke overschotten in het water gegooid en de lijken van oude mensen en baby's (die niet gecremeerd mogen worden) liggen op de bodem van de Ganges (aan een steen gebonden). Wij steken onze grote teen nog niet in dit water haha. Iedere avond vindt er vlak bij ons hotel bij onze Ghat de Aarti ceremonie plaats. Priesters bedanken hier hun god moeder Ganga (de rivier) voor het brengen van leven. dit gaat gepaard met zang, vuurwerk, kleine offers die ze in de rivier leggen. Het is dan ook een drukte van jawelste en wederom kijk je ook hier weer je ogen uit.

Dinsdagochtend vroeg zijn we vertrokken voor ons laatste stukje door India, richting Nepal. En tja, dan moet je toch even wennen aan het feit dat het niet Jaswant was die ons in zijn zeer comfortabele auto naar de grens reed. Nee in dit geval waren het 2 broertjes, die geen Engels spraken, in een mini autootje, die in 9 uur tijd naar de grens raceten, over heel veel hobbelige weggetjes. Voor de broertjes was het soort fun road trip, want we waren de stad nog niet uit of ze staken in de auto al een joint op.... En dan voel je je toch echt een 'oude zeur' als je dan vriendelijk vraagt om niet te roken in de auto (laat staan een joint haha). Maar goed na 9 uur bij de grens van Nepal aan gekomen waar een mannetje ons opwachtte om ons over de grens te brengen, naar onze nieuwe lift. Heerlijk toch! En wat we nooit hadden verwacht, opeens vonden we Nepal een 'oase van rust', heerlijk relaxt en zo vriendelijk haha. Morgen nog een dagje met de bus naar Kathmandu en vrijdag op naar ons tweede deel van China! Op naar nieuwe indrukken en ervaringen en met al heel veel mooie indrukken in onze zak!

Als we India kort zouden moeten samenvatten dan is het beste woord extreem, in alle opzichten! Extreem in verkeer, drukte, afval en koeien. Extreem verschil tussen arm en rijk. Extreem in het feit dat werkelijk iedereen iets van je wilt, maar ook extreem vriendelijk en gastvrij. Maar wel ontzettend indrukwekkend en een ontzettend gave ervaring! Iets wat we zeker niet hadden willen missen!

Veel liefs,
René en Anke


Ps: in China zullen we wederom geen toegang hebben op facebook:)
Ps2: voor iedereen die naar India wil reizen hierbij de gegevens van ons reisbureau. Hij kan alles regelen, treintickets, auto, chauffeur etc.
Cozy travels
Email: cozytravels@vsnl.com (Sunil)