Van één naar 30.000 mensen per km2

Hoi allemaal!!! :-)

Alweer aangekomen bij het 3e verslag van ons dagboek en dat terwijl we nog maar 4 weken onderweg zijn. De tijd gaat ontzettend snel, maar aan de andere kant ook weer heel erg traag als je nagaat wat we allemaal al hebben kunnen doen en mogen zien in deze 4 weken. Een ding is zeker, we blijven de reacties op onze verhalen geweldig vinden en we zien ook, volgens de teller op de pagina, dat veel mensen onze blog lezen. Super! Aan ons de uitdaging om dit dus ook op regelmatige basis vol te blijven houden..

Zoals jullie uit de titel al op kunnen maken hebben we ondertussen het mooie Mongoolse landschap verlaten. En dit hebben we gedaan door in de trein te stappen voor het laatste deel van de transmongolie express die ons naar Peking in China heeft gebracht. Ook dit gedeelte van de reis is weer een ervaring op zich. Niet alleen omdat we ditmaal tweede klas gingen reizen, oftewel met 4en in een coupe ipv gezellig met z'n tweetjes, maar ook omdat de breedte van de rails tussen Mongolië en China verschilt. Eenmaal gesetteld in onze coupe voor de trip die 1,5 dag zou duren, werd het duidelijk dat we met z'n 3en waren en dat er dus een bed leeg bleef. Tot Anke's verrassing (en plezier) stapte er een gezellige en blijkbaar niet slecht uitziende Zwitser in, waardoor René spontaan spijt had dat hij voor het bovenste bed gekozen had toen de Zwitser gezellig beneden aan de andere kant van de coupe plaatsnam. Ook deze, ietwat praatgrage, Zwitser bleek weer een gezellige passagier waarmee we ook weer een biertje hebben gedronken in de restauratiewagen waar later ook de 2 andere Zwitsers met het 1,5jarige kindje aansloten.

Eenmaal bij de Mongools-Chinese grensovergang aangekomen begint wederom het omslachtige tafereel. Ditmaal niet alleen de paspoortcontrole, honden en de vele verschillende douanebeambten die langskomen, nee i.p.v. dat de passagiers van treinstel wisselen omdat de railsbreedte niet overeenkomt, tillen we alle wagons individueel op, om vervolgens gewoon van onderstel te wisselen. En dit alles terwijl alle mensen nog gewoon in de trein zitten. Een bijzonder tafereel dat ook ditmaal weer 6 uur in beslag neemt, maar nog steeds allemaal op schema. Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan, toch?!? ;-)

Eenmaal aangekomen in Peking is er officieel een einde gekomen aan de transsiberie/mongolie express en hebben we in totaal 9100 km en 5 tijdzones doorkruist. Een geweldige ervaring die lang niet zo 'basic' is als dat we verwachtten. Eenmaal het station uitgelopen valt een ding op: de enorme hoeveelheid mensen!!! Overal waar je kijkt. Hier zullen we dus nog even aan moeten wennen. Vervolgens hebben we de taxi gepakt naar onze Bed&Breakfast. Ook hier wederom na een keer of 4 vragen aan omstanders (lang leve de Chinese uitleg in de mail) hadden we onze hutong (betekent: achterstraat) gevonden. Wederom deed de buitenkant anders vermoeden dat wat we aan de binnenkant aantroffen. De voordeur was een grote houten rode deur, zonder ramen, alsof het de ingang van iemands garage was. Eenmaal binnen was het een kleine B&B met 3 kamers en een mooie overdekte binnenplaats helemaal authentiek chinees ingericht. Ook de twee dames die het runde waren op en top vriendelijk en behulpzaam. De locatie was ook perfect. Leuke tentjes en een groot meer allemaal op loopafstand.

's Avonds hebben we meteen de koe bij de hoorns gepakt en zijn in Peking maar meteen op zoek gegaan naar de beroemde Peking eend. Hiervoor hadden we al een adresje en ook waren Marjolein en Anniek wel in om deze eens te proberen. (het bekende Quanjude Roast Duck, tampie bedankt voor de tip!) Zij waren enkele dagen eerder in Peking aangekomen. Een ding is zeker, de Peking eend hier is nog lekkerder dan de Peking eend uit de toko bij ons in Breda. Tijdens het verorberen van de eend maar meteen plannen gemaakt voor de volgende dag: het bezoeken van de Chineese muur van Jinshanling naar Simatai, een minder toeristisch stukje van de muur.

De volgende dag liep niet helemaal zoals gepland. Helaas bleek het metrostation iets verder weg te zijn dan gedacht en het uitzoeken van de juiste route en uitgang was de eerste keer ook lastig. Gevolg: we waren 3x een brabants kwartiertje te laat op de afgesproken plek waar Anniek en Marjolein al een tijdje wortel aan het schieten waren om met ons naar de muur te gaan. Maar, het bleek niet voor niets. Anniek had opgemerkt dat een tweetal chinezen hen in de gaten aan het houden waren en hen overal naartoe volgde. Toen we eenmaal aangekomen waren en we de juiste bus naar de muur gevonden hadden, bleek dat ook deze 'verdachte' figuren in dezelfde bus stapten. Dit vertrouwde we dus niet. Toen we 45 min na vertrek een persoon aangaf dat dit de plek was om naar de muur te gaan geloofde we het niet, maar toen 4 mensen het bevestigde geloofde we het toch maar. Toen we eenmaal uitgestapt waren en de bus vertrokken was, kwamen de twee verdachte figuren naar ons toe, met als verhaal dat zij ons naar de muur en terug konden brengen, Alles voor een vriendelijk prijsje. (not :)) Dit hadden de dames natuurlijk al door dus dat deden we sowieso niet. We moesten echter nog wel bij de muur komen. Dus wij aan de wandel, ondertussen bleven deze figuren ons volgen. Nadat dit tafereel zich een half uurtje voorgedaan had, gaven ze het op. Toen hebben we na lang onderhandelen met verschillende andere lokale chauffeurs met een vriendelijke man de deal gemaakt dat hij ons naar de muur zou brengen en daar vervolgens zou wachten om ons terug te brengen. Deze 4 ' domme' hollanders zijn dus uiteindelijk niet in deze scam (zwendel) getrapt, want wie weet waar die man ons naartoe bracht. 1-0 voor de hollanders. (al stonden we wel op een verlaten busstation, maarja)

Eenmaal met de taxi onderweg naar de muur kun je deze vanaf de snelweg al goed zien liggen. Ongelofelijk hoe groot dit gevaarte al lijkt vanaf de afstand. Nadat we met een kabelbaantje omhoog zijn gegaan en we op het punt terecht zijn gekomen waar weinig toeristen kwamen, werd het pas echt duidelijk hoe enorm dit is. De muur loopt dwars over de verschillende bergtoppen heen en op dit deel zijn tussen de muur relatief veel uitkijktorens gebouwd. Na in totaal 2,5 uur over de muur gelopen en geklommen te hebben, hebben we misschien 5 van de totaal ruim 22.000km lange muur afgelegd :) Erg indrukwekkend en we hadden dit dan ook niet willen missen. Toen we eenmaal op het einde van die route beland waren stond de 'taxi' netjes op ons te wachten en zijn we terug gegaan. Voor ons is duidelijk geworden waarom de muur op de wereld erfgoed lijst staat, maar ook dat de muur het enige door de mens gebouwd object is dat vanuit de ruimte te zien is.

De volgende ochtend hebben we lekker in onze B&B ontbeten en hebben een een bezoek gebracht aan het bekende zomerpaleis. Een groot gebied dat als zomeroptrekje van de keizers van china gebruikt werd, maar qua oppervlak vergelijkbaar is met de efteling. Ach, je moet iets hebben om je 's zomers te vermaken, toch?
'sAvonds besloten we om gezellig met z'n tweeën eens een lokaal chinees tentje te proberen. Eenmaal op het dakterrasje van een tentje beland werden we al flink bekeken door de lokale mensen die daar zaten, maar wij bestelden toch dapper wat van de (deels) Engelse kaart. René een biertje en Anke zag een lekkere Beijing white wine staan. Laten we die doen. Een witte wijn is al lang geleden Toen het eten geserveerd werd, werd duidelijk dat dit niet helemaal de witte wijn was die anke in gedachte had. Ze kreeg een zakflesje voorgeschoteld met daarin een soort sterke drank alla Raki/Ouzo met 47% alcohol. Spontaan werd het biertje van René gedeeld.... Ach, het hoort bij de ervaring.

Donderdag stond het volgende hoogtepunt op het programma, namelijk: plein van de hemelse vrede en de verboden stad. Eenmaal met de metro aangekomen zag je meteen hoe groot het plein was. Dit was tevens het beruchte plein waar vele studenten om het leven zijn gekomen bij protesten voor meer democratie. Erg indrukwekkend, zo groot en relatief weinig mensen. Dit werd anders toen we bij de ingang van de verboden stad aankwamen. De mensen, voornamelijk chinezen, vormden zich in rijen voor de ingang en eenmaal binnen verbaas je je over de grootte van dit bouwwerk dat bestaat uit verschillende paleizen van het oude keizerrijk variërend van gebedsruimtes, studeerkamers, aparte paleizen voor de vrouwen van de keizer, etc, etc. En dat alles met oppervlaktes van een half voetbalveld per zaal. Om toch nog iets van de historie mee te krijgen, hadden we besloten een digitale GPS-gids te nemen die met een oortje verrassend genoeg in het Nederlands uitlegde wat de verschillende locaties inhielden. Helaas konden we niet altijd even makkelijk doorlopen. Niet alleen vanwege de grote hoeveelheid chinezen, maar ook omdat om de haverklap Anke met een willekeurige chinees op de foto moest. Blond en ook nog krullend haar blijft toch iets bijzonders in dit land. Vreemd genoeg was de zeer korte coupe van René minder bijzonder en mocht hij dan ook meestal de foto nemen. (ook leuk)
Eenmaal bij de uitgang aangekomen besloten we ook nog even het Kolenheuvelpark (Jingshan park) in te gaan en de heuvel te beklimmen die er pal naast ligt om vervolgens een uitkijk te krijgen over de verboden stad. Helaas zijn de foto's niet al te helder, al komt dat voornamelijk door de smog die het zicht belemmert, maar daardoor niet minder indrukwekkend.

'sAvonds hebben we besloten om de dag maar eens af te sluiten door de beroemde hotpot te gaan eten in een lokaal restaurantje. Voor de mensen die het niet kennen: hotpot is een een soort fondue, maar dan krijg je allerlei soorten vlees, vis en ingewanden van allerlei dieren voorgeschoteld en die mag je dan in een kokende (champignon)soep dopen. Omdat vanaf binnenkomst al duidelijk was dat wij er niet helemaal bekend mee waren en we de enige niet chinezen waren, stonden al snel 5 chinezen bij ons om het uit te leggen. Uiteindelijk heeft een serveerster ons geholpen door uit te leggen wat wat is en hoe lang het moet koken. Ze bleef uitsluitend aan onze tafel staan, tot groot plezier van de lokalen. Ze had blijkbaar haast want ze bleef in een rap tempo alles in die hotpot gooien dat we beide het tempo niet bij konden eten. We hebben we bijna alles geprobeerd, maar enkele dingen zoals lever en darmen hebben we toch maar laten staan. Natuurlijk wel even geprobeerd. Wederom een vink op de lijst van zaken die je een keer geprobeerd moet hebben. ;-)
De volgende dag rustig aan gedaan. E.e.a. voor de verdere reis uitgezocht later die middag nog wat tempels geprobeerd te zoeken. Geprobeerd? Ja, want 2 waren er dicht en voor de 3e waren we te laat, die was al gesloten. Tja..... We hebben toch alle tijd van de wereld?

Zaterdag zat ons Peking avontuur er alweer op en gingen we met de nachttrein naar Xi'an. Nu ook tweede klas, maar ook hier was het een hele luxe trein. Ditmaal met airco wat niet verkeerd is voor een reis die ca 12 uur duurt. We deelde de coupe met een wat ouder chinees stel waarvan er een snachts snurk geluiden maakte dat leek op.... Hoe gaan we dit gezien ons lezend publiek goed uitleggen... Eeh een kleine tackel die door een bulldog eens goed 'onder handen' genomen werd... In slaap vallen duurde dus even....
We bleven echter maar 2 dagen ( een nacht) in Xian omdat we snel door zouden vliegen naar Chengdu, maar natuurlijk niet voordat we een uitstapje gemaakt hebben naar het beroemde Terra Cotta leger. Dit zijn opgravingen van uit klei gemaakte soldaten, ridders, generaals, paarden, etc. Van meer dan 2000 jaar oud. Deze zijn in de jaren 70 bij toeval ontdekt door twee boeren die hun land aan het bewerken waren. Al snel werd duidelijk dat er heel veel verschillende exemplaren in de grond zaten en nog steeds zitten. Men schat dat deze stammen uit de periode rond 800 voor Christus en door de bijzondere grond in deze omgeving zo goed gepreserveerd zijn gebleven. Ondertussen zijn veel van deze werken gerestaureerd en zijn er 3 verschillende putten uitgegraven waar nog steeds onderzoek en restauraties plaatsvinden. Nu is besloten om niet verder te gaan met opgravingen, omdat de kleur die de artefacten hebben, door de zuurstof verdwijnen. Men wacht tot deze kleuren door moderne technieken in de toekomst bewaard kunnen blijven. Afsluitend hebben we zelfs nog een van de twee boeren ontmoet op wiens land dit ontdekt is. Aan de foto's met hem en andere bekende mensen als Bill Clinton, moet hem dit wel geweest zijn. Wederom erg enerverend en de reden om even een stop te maken in Xian.

Maandag zijn we gevlogen naar Chengdu, wat wederom een korte stop is omdat de volgende dag de vlucht naar Kathmandu in Nepal op de planning staat. Op het vliegveld van Xian hebben we geleerd dat aanstekers ook niet in de backpack mogen die je incheckt en ook mini deoflesjes zijn verboden in de handbagage. Gelukkig deed men niet moeilijk verder, maar zijn we stinkend het vliegtuig in gegaan. ;-) Gelukkig komen we nog terug in Chengdu om deze stad nog eens verder te verkennen, maar eerst naar op naar ons 4de land, Nepal!

Heel veel liefs!

René en Anke

P.s. Door de beperkte internetmogelijkheden is ons volgende verslag al in de maak en zal deze binnenkort ook geplaatst worden.