Bayrtai Rusland, Sambano Mongolië

(vrij vertaald: "tot ziens" in het Russisch en "hallo" in het Mongools

We beginnen dit verslag met een leuke quiz, om jullie kennis over Mongolië eens te testen.
Dus pak pen en papier en kijk hoeveel vragen je goed kunt beantwoorden zonder ze op te zoeken :) als jullie blijven lezen, komen jullie alle antwoorden sowieso tegen. Dus daar gaan we:

1. Hoeveel inwoners heeft Mongolië?
2. Hoeveel daarvan wonen er in Ulaanbatar (de hoofdstad)?
3. Hoeveel keer groter is Mongolië qua oppervlakte dan Nederland?
4. Wat is het belangrijkste geloof in Mongolië?
5. hoeveel monniken zijn er gestorven tijdens het communistische regime?
6. Hoeveel kloosters zijn nog in hun volledigheid te zien in Mongolië?
7. Welke 5 diersoorten worden door de nomaden gehouden als vee?
8. Hoeveel tv zenders had onze eerste Ger?

Allemaal superbedankt voor de leuke berichtjes in het gastenboek, want we hebben ondertussen begrepen dat veel mensen het lezen en we weten ook dat niet iedereen een berichtje achterlaat (en dat maakt natuurlijk niet uit), maar leuk om te lezen dat jullie het allemaal volgen.

Goed eerst nog even terug naar Rusland. Vanuit het Baikalmeer zijn we met het openbaar vervoer terug gegaan naar Irkutsk. Het openbaar vervoer is in dit geval een klein busje waar ze zoveel mogelijk personen (en in dit geval 2 toeristen) in stoppen en onze 5 tassen. Irkutsk is niet echt een charmante stad. Veel verkeer, uitlaatgassen, grauw en niet vriendelijk. Het was maar voor 1 nachtje, want de volgende ochtend om 04.50. Vertrok onze trein richting Mongolië. Ook hier was het vinden van ons hostel een hilarische zoektocht. Na lang zoeken ging Anke even op onderzoek uit om de juiste straat te vinden en liet René achter om de spullen te bewaken. Na een half uur kwam ze terug bij René en de tassen en wat bleek, René stond welgeteld 3 meter van ons hostel vandaan :). We hebben die middag heerlijk in de plaatselijke koffietent doorgebracht met Marjolein en Anniek die daar ook weer waren. Hoe groot het stadje dan ook is, je komt als toerist altijd wel bekende gezichten tegen.

De volgende ochtend om 4 uur opgestaan om de trein naar Mongolië te halen. Daar eenmaal aangekomen troffen we ons nieuwe trein huisje voor de komende 1,5 dag. Ditmaal was het een chineese trein. Weer totaal anders dan de russische. Alles van hout en ook iets verouderd. Maar het was weer helemaal prima. Om 6 uur 's avonds lokale tijd kwamen we bij de Russisch- Mongoolse grens. En dan begint het wachten.... :). Veel Russisch gezag, paspoort inleveren, cabine controle met honden etc. Na 4 uur hadden we ons paspoort terug en mochten we verder rijden, om vervolgens bij de Mongoolse grens hetzelfde riedeltje te doen, maar nu slechts in 2 uurtjes. En toen Mongolië in, en na een nachtje nog in de trein geslapen, de volgende ochtend vroeg aangekomen in ulaanbatar. Wat gelijk opvalt is de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen (wederom bij het vinden van ons hostel , lijkt wel een rode draad te worden haha) en het feit dat heel veel mensen goed Engels kunnen spreken!

Ulaanbatar is de hoofdstad van Mongolië. Er wonen in heel Mongolië, zo'n 3 miljoen mensen, waarvan er 1,5 mio in de hoofdstad wonen. Dus je snapt ochtendspits is hier gewoon heledagspits:) maar de stad doet niet vervelend aan. Het is hier ook stukken goedkoper dan Rusland, wat bevordelijk is voor ons dagbudget, en we kunnen zeggen dat we nog strak op schema liggen. We hebben de eerste dag lekker rustig aangedaan en onze laatste dingen geregeld voor onze trekking door De Gobi-woestijn de komende 5,5 dagen.

De volgende ochtend werden we opgehaald door onze gids Arstja en onze chauffeur Dortsjo (geen spellingscontrole aub;)). Op weg naar de midden Gobi woestijn, zo'n 260km. Niet meer dan 10% van de wegen zijn geasfalteerd dus veel stof en hobbelwegen voor de boeg.
Alles is wel prima verzorgd, onderweg wordt op 1 kookplaatje hele maaltijden bereid voor lunch en diner, maar ook het ontbijt is verzorgd met een eitje en een worstje. En dan zit je in de middle of nowhere, met de meeste uitgestrekte uitzichten te eten, super toch?
Het is ongelooflijk te zien dat er nog landen bestaan die zo uitgestrekt zijn zonder ook maar iets tegen te komen, behalve gras, soms een berg en dat is het dan.... echt een verlaten land. Ongelofelijk dat Mongolië ruim 37x groter is dan Nederland en dan er dus ruim 5x minder mensen wonen.
Onderweg zijn we gestopt bij Bagagazrin Chuluu. Een heilige plaats voor de boedhisten en een tempelruin. Begin 20ste eeuw heeft het communistisch regime hier de scepter gezwaaid wat grote gevolgen heeft gehad voor het boedistische geloof. (het belangrijkste geloof in Mongolië) Alle tempels zijn vernietigd en meer dan 10.000 monniken zijn vermoord. Begin jaren 90 zijn ze begonnen een aantal tempels weer in ere te herstellen. Bij veel ruïnes worden wel nog steeds heilige ceremonies gehouden.

Vervolgens aangekomen bij onze 'lodge' voor de nacht, in de Midden Gobi. Slapen in een Ger tent, te gast bij een nomaden familie. We werden verwelkomt met een heerlijke kommetje geitenyoghurt, hmmmmm :) Onze gids wist te vertellen dat het in Mongolië gebruikelijk is om gasten een cadeau te geven, maar omdat dit niet kon (omdat het er niet aan zat), werd het een kommetje yoghurt. Niets mis mee en des te meer gewaardeerd. De meeste nomaden families verblijven op 2 plekken per jaar, een zomerkamp en een winterkamp. Hun kinderen gaan in het dichtsbijzijnde stadje naar school en komen alleen in de schoolvakanties thuis. Dit is direct ook het gevaar voor het voortbestaan van de nomaden. De jongeren leren en zien veel van de westerse wereld en zien het niet zitten om de levenswijze van hun ouders voort te zetten. Ook de nomaden families zijn door de jaren heen wel wat verwesterd. Ze hebben veelal zonnepanelen en accu's voor elektriciteit, een motor om de kuddes te verzamelen en om boodschappen te doen, en jawel een lcd-televisie (energiezuinig) met schotel met maar liefst 60 kanalen :) echter, de rest blijft nog steeds wel zoals het was. Als Rob Geus van de smaakpolitie zou langskomen dan zou zijn hart een paar slagen overslaan en zou er niet het 'keurmerk' op de ger komen, want aan labellen, terugkoelen of HACCP doen ze hier niet haha. Maar onze darmen leven nog steeds.
'S nachts is het toch wel behoorlijk koud in de tenten (1•c), dus na de eerste koude nacht hebben we hier van geleerd en liggen we nu met ons thermo ondergoed, pyama, extra shirt, sokken, handschoenen en muts aan in onze slaapzak en dan gaat het prima :). Zo koud, niet eens handjes boven de dekens, en gewoon ieder helemaal in de eigen slaapzak Remy ;-) (Remy is de vader van Anke)

De volgende dag een lange tocht door het desolate landschap (300km). De wegen onderweg zijn niet al te best door de regen van de afgelopen week. Hierdoor hebben we regelmatig detours moeten maken. Gevolg dat we niet voor het donker bij het Ger kamp waren.... Na een dag van 13 uur onderweg te zijn geweest en verschillende keren vast te zijn komen staan in de blubber (lang leve de 4x4), besloten om dan maar kamp bij de auto te houden, wij achterin de auto slapen en Artsja en Dorsjo in een tentje. Een hele belevenis, alles behalve comfotabel maar het hoort bij het avontuur toch? We moeten wel zeggen dat je 's avonds de meest prachtige sterrenhemels hebt als er geen enkel licht in de omgeving is! Na een niet al te beste nacht zijn we de volgende ochtend naar Bayanzag gegaan. Een fantastisch mooi rotsgebied waar ze restanten hebben gevonden van dinosaurussen en hun eieren hebben gevonden. Super mooi gebied in een wijds uitgestrekte omgeving. Vervolgens onderweg naar onze volgende bestemming de zuid Gobi, Khongarin Els, de fluitende zandduinen. Dit is echt een mooi magisch plekje. De Gobi woestijn is namelijk niet zoals je zou verwachten alleen zand, maar voor het grootste gedeelte zand met steppengras. En bij Khongarin els heb je opeens enorme zandduinen. Als de wind goed staat lijkt het alsof het zand fluistert. Met uitzicht op deze duinen hebben we in onze Ger geslapen, maar niet voordat we eerst op onze kamelen waren geklommen voor een tocht langs de duinen en daarna bovenop de duinen de zonsondergang hadden gezien.(naast kamelen worden er vooral schapen,geiten,paarden en koeien gehouden, de yak een geitensoort wordt vooral in het noorden van Mongolië gehouden)
Overigens kwamen we hier ook weer mensen 2 Zwitsers die met hun 1,5 jaar oude zoontje een wereldreis maken) tegen die we voor het eerst ontmoet hadden in de trein in Rusland. Dus hoe verlaten en uitgestrekt de Gobi ook is, ook hier weer bekende gezichten.
De volgende dag weer 300 km voor de boeg over het ruige landschap richting Ongiin Khid, ruïnes van een Mongools klooster. Tja en met dit soort wegen en hobbels kon het natuurlijk niet uitblijven dat de auto op den duur wat kuren ging vertonen, in dit geval deden de remmen het even niet, wat toch wel vrij belangrijk is als je over niet egale wegen rijdt :). Dat de remmen het ineens niet deden werd dan ook duidelijk na een heftige klap in de auto toen we door een geul in de weg reden en we met z'n 4en het dak van de auto van heel dichtbij moesten bekijken. Maar na een uur had Dortsjo de remmen weer gemaakt en konden we weer verder op pad (zie de foto van binnenkant van de motorkap hoe ze hier het onderhoud doen. Ook bij de ANWB zouden wat schokeffecten teweeggebracht kunnen worden haha). Bij de Ruïnes krijg je een klein beetje een beeld van wat er vroeger heeft gestaan. Bij deze ruïnes en aan een riviertje tussen 2 bergen in was ons Ger kamp, wederom een magisch plekje. En vrijdag de laatste echte dag op pad, weer 300 km, langzaam terug naar ulaanbatar, met een laatste stop bij Zorgol Khairrhan Berg met het heilige water. Een heilige plek waar ceremonies worden gehouden en offers worden gebracht. Bij deze plek en tussen de bergen hebben we onze tent opgezet voor onze laatste nacht van onze tour. wel weer een kleine verrassing dat we weer gingen kamperen, maar in september is er hier geen Ger kamp meer in de buurt:) maar nu waren we beter voorbereid voor de nacht, bij daglicht tent opzetten en alle kleding verzamelen om de nacht niet al te koud door te komen :)

Na een zeer goede en lange nachtrust (je gaat slapen als de zon onder is, in dit geval 20u haha) nog even wat ochtend gymnastiek gedaan door de naastgelegen berg nog even te beklimmen. In ieder geval René dan, Anke voor de helft om vervolgens weer op weg te gaan naar Ulaanbatar. Daar eerst even heerlijk douchen na 6 dagen geen douche gezien te hebben (wat hebben we het toch goed in Nederland) en dan onze spulletjes pakken want de volgende ochtend vroeg om 7.15 uur vertrekt onze trein voor ons laatste deel van de transmongolie express, richting Peking. We verlaten Mongolië met zeer veel mooie indrukken van dit grote, uitgestrekte land, zeer indrukwekkend om een keer te zien en te ervaren! op naar Azië!

En wie had er alle bovenstaande antwoorden goed geraden?!?!?!

Liefs René en Anke

P.s. Helaas is Facebook door de Chinese overheid geblokkeerd, dus kunnen we helaas geen foto's of updates tussendoor plaatsen. Lang leve deze waarbenjij.nu-blog dus. :-) (oja en we zijn natuurlijk toch met vakantie.......)