#15: Australië 1: 'No worries'?! NO WAY! Not yet!

Hoi allemaal,

Jaja, aan al het goeie van Azië komt een eind, dus helaas hebben we, zoals jullie dat in het vorige verslag hebben kunnen lezen, dit goed afgesloten in Singapore en is sinds enkele weken ons Australie-avontuur begonnen. Ondertussen zijn jullie allemaal paaseitjes aan het zoeken, schilderen of eten en ach...om die traditie in stand te houden doen wij dat hier natuurlijk ook! ;-)

Terwijl we 7 maanden lang nagenoeg geen problemen hebben gehad met transport, vervoer of het vinden van (slaap)plekken, was onze eerste 'encounter' met dit ontwikkelde en zeer westerse Australië toch anders....*zucht*. Hoe, dat lees je hieronder, maar natuurlijk mocht dat de pret van het ontdekken van dit nieuwe continent niet drukken.

Zoals bekend begon onze trip in Zuid-oost Australië, in Adelaide. Vanuit deze omgeving met de bekende plaatsen, Sydney, Melbourne en Adelaide, begon ooit de Europese Kolonisatie van Australië. Tegenwoordig woont hier in dit gedeelte, South-Australia, Victoria en New-South Wales, de helft van de totale Australische bevolking. In totaal wonen er meer dan 21 miljoen mensen op dit enorme land/continent en met 8 miljoen km2 is het, jaja, 185 keer groter dan Nederland met slechts een kwart meer inwoners :). Ruimte zat voor iedereen, toch? (Dit land is nog lang niet vol, dus vandaar dat wij denken dat Geert Wilders zo graag voet aan land wilde zetten hier ;-).....)
Zuid-Oost Australië is een regio met verschillende gezichten: kantoortorens en verlaten huisjes, wereldsteden en uitgestrekte verlaten gebieden, wijn, wildernis en prachtige natuur. Kortom een mooi begin van onze 3,5 maand durende tour door deze -big ass- country, waar de lijfspreuk zoals ondertussen wellicht bekend "No Worries, mate" is!

In Adelaide aangekomen zijn we eerst ons huisje (de camper) gaan ophalen. We hadden geluk onze camper was net een zogenoemde 'Cheapa' geworden, wat betekent dat hij net 3 jaar oud is, maar nog wel redelijk nieuw en modern, maar een goedkopere variant. En met een een airco, TV, magnetron vonden we hem zeer Glamping waardig.
Oja, misschien kennen jullie de term Glamping nog niet. Nou, na Flashpacking kunnen we deze dus ook toevoegen aan ons reiswoordenboek, maar de betekenis is eigenlijk hetzelfde. Het is namelijk een samenvoeging (Contaminatie?!) van 'glamorous' en 'camping', dus wij zijn blijkbaar weer gebombardeerd tot officiële glampers. Zo, weer wat geleerd.

Nadat alles was gecheckt en ingeladen konden we op pad, dachten we....want toen begon het gelazer.... want na nog geen 50 meter hoorden we toch een vreemd geluid uit de auto komen bij het optrekken..hhmmmmm. Loopt er iets aan, of slepen we iets mee? Toch maar even terug gaan om te checken, we zijn tenslotte nu nog in de buurt. Tja en de mensen bij Apollo wisten het ook niet, dus hij moest echt naar de Ford-garage. Tja en na een halve dag wachten, heb je dan de conclusie: De versnellingsbak was kaduuk! En dat is natuurlijk niet zomaar gerepareerd, want los van de tijd voor reparatie moeten ze natuurlijk onderdelen bestellen en in een dergelijke -big ass- country, heb je die niet zomaar binnen. Dat ging dus een week duren..Grrrrrr.... Na overleg hebben we besloten dat we ons schema gingen omgooien en de eerste week met een vervangende camper op pad gingen, om vervolgens ons huisje een week later weer op te gaan halen. Ach, slechts 1400 km omrijden op meer dan in totaal 22.000 km die we gaan rijden. Moet kunnen toch? Nadat we eerst boodschappen hadden gedaan en een echte Ozzie BBQ hadden gekocht, hebben we ons geïnstalleerd op onze eerste camping in een buitenwijk van Adelaide, naast een national park aan de Brownhill Creek. Een mooi begin en mooi plekje om de BBQ aan te steken en te proosten op ons komende Ozzie avontuur!

Na een heerlijk eerste nachtje zijn we de volgende dag Adelaide city gaan bezoeken om ook nog even de laatste dingen te regelen en te kopen voor onze trip. Want ja, als echte glampers & flashpackers moet je natuurlijk wel met de wereld in contact staan, dus we hebben gelijk even draadloos internet geregeld voor in onze camper :).

In het kader van 'meet the locals' zijn we die avond gezellig bij Dan & Amelia gaan eten. Wij hadden hen in Yangshou in China ontmoet en waren toen gelijk door hen uitgenodigd om gezellig langs te komen als we in Australië waren, dus zo gezegd zo gedaan, 5 maanden later stonden we, met camper en al, gezellig bij hun voor de deur. Dan & Amelia wonen in een heel gezellig huisje in de wijk (fresh prince of) Belair, recht naast een National park. Toen we uitstapten en buiten warm werden verwelkomt, wees Amelia naar de boom achter ons ..... Daar zat Merthal, de wijk Koala, vrolijk in een boom naar ons te koekeloeren. Wauw, wat gaaf en dat op onze 2de dag in Australië! Voordat we aan de Ozzie BBQ gingen beginnen zijn we eerst nog even het National Park ingelopen om te genieten van het mooie weer en de ondergaande zon. En zomaar opeens zien we daar een kangoeroe die lekker op een blaadje aan het knabbelen was! Hop, nationale symbool nummer 2!Er zullen er waarschijnlijk nog vele volgen, maar het blijft bijzonder om deze schattige beestjes voor het eerst in levende lijve zo te zien.
Na een heerlijke BBQ met een heerlijk Kangoeroe biefje :) en gezellig te hebben bijgekletst met Dan & Amelia zijn wij zeer voldaan terug naar de camping gereden en in ons bedje gekropen.

De volgende zondagochtend hebben we onze spulletjes bij elkaar verzameld en zijn we op weg gegaan naar -Halls Gap- in de staat Victoria. Halls Gap ligt in het Gramphians National Park. Het is het grootste natuurreservaat van Victoria en bestaat uit meer dan 400 miljoen jaar oude bergketens met steile rotsen en aflopende heuvels en ligt voor Australische begrippen redelijk in de buurt van Adelaide, zo'n 500 km er vandaan. (Tja het is wat je dichtbij noemt :)) Na een dagje van 7 uurtjes toeren zijn we aangekomen op onze camping aan de voet van het national park en hebben we de volgende ochtend meteen de wandelschoenen aangetrokken en was het tijd voor onze eerste echte kennismaking met de natuur van Australië. We zijn naar wonderland carpark gereden om vanaf daar een mooie tocht omhoog te maken naar de rotsravijn -the grand canyon- (nee toch echt een andere dan die in de US) naar de de Pinnacles lookout. Na de wandeling bij 37 graden gaf dit uitendelijk een geweldig uitzicht over -Lake Bellfield-, het dal van Halls Gap. Normaal gesproken is het in deze periode van het jaar zo'n 25 graden, maar het is hier de afgelopen dagen gemiddeld zo'n 35 graden en vandaag nog net iets warmer. Het berggeitje in Anke was dus weer wakker geschud :). Maar eerlijk is eerlijk, het was een prachtige route en geweldige eerste kennismaking met het natuurschoon van Australië. (Zie foto's) Nadat Anke's kookpunt was bereikt (ditmaal op een berg in Australië) zijn we die middag heerlijk gaan relaxen en zijn we gaan afkoelen in het (mini) zwembadje op de camping, waar je 's avonds de kangoeroes in het nabijgelegen veld heerlijk ziet rondspringen, vliegen de kaketoes je om de oren en zit je heerlijk voor je camper met een wijntje en biertje na te genieten. Dan realiseer je je toch wel hoe geweldig mooi en goed we het hebben en hoe bijzonder dit is.

Dinsdag was het helaas alweer tijd om verder te rijden en het eerste begin te maken van onze tocht langs de welbekende -Great Ocean Road-! Vanaf Halls gap zijn we naar Warrnambool gereden wat slechts 160 km voor die dag betekende :). De great ocean road wordt door vele mensen beschouwd als de mooiste route van Australië. Het is een 300 km lange weg die van Torquay tot voorbij Warrnabool loopt. Het is een panoramische route langs heuvelachtige kusten en af toe langs geweldig mooi regenwoud. De weg werd tussen 1918 en 1932 aangelegd door Veteranen uit de eerste wereldoorlog en was niet alleen een werkgelegenheidsproject, maar diende ook als een monument voor de in de Europese slagvelden gesneuvelden Australiërs. En wat ons betreft heeft het niet voor niets deze naam gekregen, want de kustroute hier is werkelijk waar machtig mooi! (Zie ook hier de foto's) In de loop van miljoenen jaren erosie door wind, weer en golven zijn de steile kust van zand- en kalksteen bewerkt en zijn bizarre rotsculpturen uit de landmassa gevormd. Voorbij iedere bocht zie je de schitterende branding tegen de de mooie rode kust op beuken met daarboven een strakblauwe lucht. Adembenemend! Overal zijn er uitkijkpunten en prachtige uitzichten waar je kunt stoppen en genieten van het uitzicht. Vanuit de -Bays of Islands-, zijn we via -Port Campbell -naar -Londen bridge- gereden. (De Australische versie dan, want anders was het wel heel ver rijden....) Dit is een rots die in het verleden aan het vasteland van de Australische kust vastzat, maar in 1990 door de erosie instortte en zelfs 2 toeristen achter liet op een verlaten stuk rots midden in de zee :).
Vervolgens zijn we doorgereden naar het hoogtepunt van dit gedeelte van de route: De alom bekende -Twelve Aposteles-! Eigenlijk zouden ze de elf apostelen moeten heten, want in 2005 stortte er één rotszuil in, maar ach, who's counting?!...
En daar waren we weer eens duidelijk niet de enige toeristen :). Waar op de andere plekjes we regelmatig slechts met een handjevol toeristen stonden, of soms zelfs met z'n tweetjes, kwamen we de bekende busladingen vol toeristen (vaak Chinezen) tegen. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken, want het was nog steeds prachtig, al was het maken van een foto waar we gezellig alleen met z'n tweetjes op stonden natuurlijk wel iets lastiger ...
Vanuit daar zijn we op het gemakje richting Apollo Bay gereden en hebben we een mooi camping plekje gevonden met (jaja) uitzicht op de zee.

De volgende ochtend wordt je wakker met het geluid van de zee op de achtergrond, de vogeltjes die fluiten (soms krijsen) en het zonnetje dat komt langzaam te voorschijn komt.... heerlijk!
Die dag was het tijd voor deel 2 van de -Great Ocean Road-, van -Apollo Bay- richting -Torquay-. En 'Great' is ook dit stuk. Geweldig mooie rotskusten, met mooie witte branding en prachtige turquose zee. Je zou bijna voorbij iedere bocht stoppen om te genieten van het uitzicht. Na Torquay zijn we de snelweg opgegaan, richting Melbourne wat slechts nog een uurtje rijden was. Daar zijn we eerst de lokale Aldi supermarkt gaan leegplunderen om onze basis voorzieningen in te slaan, want we kunnen jullie vertellen...Australië is duur! Dus een lokale Aldi is een welkome winkel om vervolgens op zoek te gaan naar een camping. Je wilt toch niet graag te ver van het centrum zitten, maar dat is misschien wel veel gevraagd als net in dat weekend de Grand Prix van Melbourne gehouden wordt. *Oeps*... Maar gelukkig viel dat mee en hadden we bij de eerste camping al raak en was er plek, zo'n 14 km van het centrum van Melbourne vandaan. Al was het wel een heerlijke..eeeh hoe moeten we het zeggen...een Tuinzigt camping :). (De gemiddelde Bredanaar begrijpt dan wel wat we bedoelen.)

Vrijdag zijn we Melbourne gaan verkennen. En zoals echte locals doen, zijn we met de trein naar het centrum gegaan, want om nou met de camper in het centrum een parkeerplaats te gaan zoeken (met een camper van ruim 3,2m hoog leek ons niet het aller handigst met de wetenschap dat er alleen maar parkeergarages zijn.) Melbourne is de één na grootste stad van Australië en heeft zo'n 3,5 miljoen inwoners. Eigenlijk kun je de stad zien als een kleine binnenstad met enorm veel suburbs eromheen die allemaal eigen naam en vooral sfeer en cultuur hebben, allemaal kleine dorpjes dus. Het centrum voelt lekker knus en gezellig aan en de Melbournian heeft een geweldige combinatie gemaakt van moderne architectuur en behoud van prachtige Victoriaanse gebouwen. In Melbourne wonen mensen uit meer dan 140 verschillende nationaliteiten, waardoor je een typische sfeer en flair in de verschillende stadsdelen tegenkomt. In onze ogen is Melbourne een heerlijke, gezellige cult stad, met mooie straten, heerlijke boulevard langs de rivier de Yarra, veel groen en het staat uiteraard bekend om de vele sportevenementen! En ook een typische stad voor de hippies. :-) Het was die dag heerlijk weer en hebben wij heerlijk door de straten van Melbourne geslenterd en op het gras aan de Yarra rivier van het zonnetje genoten met op de achtergrond de romantische achtergrondgeluiden van de Formule 1 wagens op het circuit :).
Omdat Melbourne bekend staat als de nummer één sportstad van Australië, vonden wij dit een mooie gelegenheid om een wedstrijd van de nummer één sport van het land bij te wonen -Australian Football- en de sfeer tijdens zo'n evenement eens te gaan proeven! En we hadden geluk die avond was de finale van de Nab Cup. Bij binnenkomst in het stadium werd ons dan ook natuurlijk gevraagd voor wie we waren.... euh??? Goed, het was dus een wedstrijd tussen de Carlton V. en de Brisbane Lions.... Wie? Euh? Laten we zeggen dat het blauw tegen rood was :). En het is echt wel super cool om zo'n wedstrijd te zien en live mee te maken. Na zo'n 2 uur begonnen we de spelregels ook een beetje door te krijgen (met een beetje uitleg van een Nieuw-Zeelander die naast ons zat, dus dat maakte het nog leuker.) De Brisbane Lions hebben uiteindelijk gewonnen, beetje jammer dat we vooral tussen de Carlton V supporters zaten dus we hebben ook meteen een cursus Australisch coachen en vloeken meegekregen haha. Een geweldig leuke dag in het gezellige en sfeervolle Melbourne. Zaterdag was dag twee in Melbourne en was het plan om lekker langs de boulevard te lopen en de sportcomplexen en parken van Melbourne te gaan bezoeken. Het plan inderdaad, want waar 3 dagen eerder de mussen van het dak vielen, zag de lucht er vandaag heel dreigend uit, met uiteindelijk flinke regenbuien. We zijn wel nog naar Rodlaver Stadium geweest waar het welbekende Australian open tennistoernooi wordt gespeeld en uiteindelijk een barretje ingedoken om te gaan schuilen (lees: lekker borrelen) voor de regen. Ook heerlijk op z'n tijd :). We zouden eigenlijk nog gezellig een biertje gaan doen met Markus en Iva, die we in Borneo hadden ontmoet, maar zij waren verregend op het circuit van de formule 1, dus helaas werd het een raincheck. :)

Zondag zijn we teruggereden naar Adelaide, want ja ja,onze camper was gemaakt en stond klaar en te wachten op ons. Na een lange reisdag van 700 km zijn we bij Amelia en Dan aangekomen waar we heerlijk bij hun thuis hebben gelogeerd en in een heerlijk niet mobiel bed hebben geslapen. :)

De volgende ochtend zijn we richting Apollo (camperdepot) gereden om ons hopelijk definitieve mobiele huis in ontvangst te nemen. En na een grote volksverhuizing (wat kun je verzamelen in één week tijd :)),zijn we met een volledig nieuwe versnellingsbak richting de Adelaide Hills gereden, om vervolgens naar -Barossa Valley- te rijden, want ja vandaag is het dan toch echt tijd dat we onze Australische wijnkennis en smaak gaan testen.

De Barossa valley is één van de oudste Australische wijngebieden en ligt zo'n 60 km van Adelaide. Grappig genoeg, waar de meeste wijngebieden in Australië Engelse invloeden hebben, is de wijnindustrie van de Barossa Valley gestart door.... De Duitsers. Vanwege het hete klimaat is dit gebied oorspronkelijk een fortified wine (port) producerend gebied, maar in de loop der jaren werd de vraag naar vooral rode wijn steeds groter en bleek het gebied perfect te zijn voor de groei van de bekende -Shiraz- druif. Veel bekroonde rode (shiraz) wijnen komen tegenwoordig uit de Barossa Valley. Andere druifsoorten die je hier vindt, en waar wellicht een belletje bij gaat rinkelen, zijn de Grenache, Mourvedre, Cabernet Sauvignon, Rieling, Chardonnay en Semillon. Kortom een waar paradijs hier en voor menig wijnliefhebber,om het zo te zeggen, een natte droom om hier lekker rond te toeren :).
Naast het feit dat je om de 500 meter een winery tegenkomt is het landschap hier ook prachtig. Dwars door de goudbruine heuvels, langs de druivenranken, schattige kleine dorpjes en onder een strakblauwe hemel met een heerlijk nazomers briesje. En toen begon de proeverij. Onze eerste stop was in Woodside, bij -Bird in Hand- Winery. Een aanrader van Dan en Amelia. Je krijgt zo'n 6 wijntjes te proeven en je kunt je hart ophalen, maar je gaat uiteraard met wijn terug naar de camper.... Mmmm dat is toch wat minder voor ons dagbudget. Via Lobethal, waar we een kleine boutique winery hebben bezocht, zijn we dwars door de Barossa Valley naar Tanunda gereden waar we hebben overnacht. Na een heerlijke nachtrust onder een heldere sterrenhemel (grappig feitje: de halve maan staat hier precies omgekeerd aan de hemel :)) zijn we de volgende ochtend verder gegaan met waar we gisteren gebleven waren en dat betekent in dit geval om 11.15 uur in de ochtend beginnen met de eerste wijnproeverij :), bij Turkey flat Winery, één van de oudste wineries in de omgeving. Via een mooie route zijn we uitgekomen bij Greenock waar we vrij toevallig bij Murray street Winery uitkwamen. En wat een mooi plaatje was dat...zittend onder de overkapping van druivenstruiken met uitzicht over de wijngaarden de lekkerste wijntjes proeven! Daarna was het toch echt tijd om een camping te zoeken want het maximale alcohol gehalte voor op de weg was nu wel bereikt :). In Mannum hebben we onze camper neergezet, recht aan het water met uitzicht op de bootjes. Een perfecte locatie als afsluiting van een heerlijke dag.

Woensdag hebben we weer even wat kilometers op onze teller gezet. We zijn 's ochtends vroeg richting de Snowy Mountains vertrokken. Een rit van in totaal zo'n 1000 km en dat is toch net iets te veel op 1 dag, dus betekent dat 2 daagjes toeren. Maar helaas ...... Vlak voor een klein plaatsje, Swan Hill, begon onze camper toch wel een heel vreemd geluid te maken. Een platte band misschien? Slepen we anders iets mee misschien, of is het weer de versnellingsbak? Maar nee de banden en versnellingsbak waren prima in orde. Nog maar eens proberen dan. Na nog 2 km, met zeer verontrustend geluid zijn we nagenoeg recht voor een lokale garage gestopt. Na eerst wat gebakkelei met de Apollo hulpdienst toch ook maar de lokale garage gevraagd of ze een kijkje konden nemen. Tja, toen werd het snel duidelijk en kregen we het minder goede nieuws dat de linker remschijven volledig afgesleten waren.... Een typisch gevalletje van slecht onderhoud en ook slechte controle vanuit de verhuurder. Na wederom flink bellen met Apollo (voor een 24-uursdienst toch wel slecht bereikbaar) en overleg met de garage was er dan toch een plan! De garage kon de volgende ochtend onze camper repareren en dan zouden we alsnog door kunnen rijden richting Snowy Mountains. Vreemd genoeg wilde Apollo eerst een andere camper uit Melbourne laten komen, wat gezien het feit dat het euvel in 2 uur opgelost kon zijn wel overdreven en kostbaar leek. Nadat de lokale garage Apollo overtuigd had, was het hopelijk eind volgende ochtend verholpen. Wat een geluk dat we juist hier bij deze garage terecht waren gekomen want hoe gastvrij, behulpzaam en vriendelijk waren zij! Dus zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend vroeg stond onze camper in de steigers! Helaas kregen we toen het volgende minder goede nieuws. Niet alleen de remschijf, maar ook de wiellagers (Anke: de wat?) waren kapot en die waren niet in de buurt op voorraad. Na weer een behoorlijk gefrustreerd telefoontje richting Apollo zouden deze materialen diezelfde nacht worden ingevlogen (het blijft toch een big ass country dus even een koeriertje sturen heeft geen zin) en zijn wij (na lang aandringen) op hotel gegaan in Swan Hill. Tja na toch wat gevloek moet je toch van de nood een deugd maken, helemaal als Apollo (of all people) eerst vraagt "waar wij vanavond eigenlijk slapen", dan snap je het echt niet. Maar goed, gelukkig een dag en wederom een nachtrust in een heerlijk (vast) bed, was de volgende dag ons campertje ready to go ..... Op dat ABS lampje wat brandde in het dashboard na dan......zogenaamd een softwareprobleem. Nadat de boardcomputer bij de lokale ford dealer uitgelezen was, bleek het toch echt niet alleen een softwareprobleem te zijn. Het bleek dat ook de linker ABS sensor (Anke: de wat?) kapot was. En u raadt het al, ook deze was niet op voorraad. Grrrr..... Na een telefoontje met zeer duidelijke taal (die niet geschikt is voor de jeugdige lezers onder ons) richting Apollo was er weer een nieuw plan. Omdat we toch nu echt wel wat wilden gaan zien van Sydney en de Snowy Mountains vanwege de verloren tijd helaas al waren geschrapt, was de afspraak dat we deze sensor in Sydney zouden laten maken. De auto remde wel, maar links voor zou de ABS alleen niet werken.
Nu hebben we de afgelopen 6,5 maand door Azië gereisd en zijn we toch op echt desolate plekken geweest en in alles behalve westerse gebieden geweest en daar hebben we niets meegemaakt. Zijn we terug in de Westerse wereld en dan heb je dit geëmmer. Grrrrr.
Maar goed eindelijk toch weer op weg! Met 75% ABS en 100% zin om Australië verder te verkennen. Nu nog het lampje uitkrijgen. ;-)

Sydney is toch nog zo'n 1000 km van Swan Hill, dus wederom 2 daagjes toeren en dan lekker 4 daagjes Sydney gaan verkennen en Maartje en Jouke gaan verwelkomen. Zij vliegen maandag in en met z'n 4-tjes en we gaan toeren met 2 campers (anders wordt het wel heel knus :),samen de oostkust van Australië verkennen en langzaam richting het bekende -Great Barrier Reef-!

Ondertussen zijn de eerste paar weken dus alles behalve vlekkeloos verlopen, maar beperkt het zich gelukkig alleen tot technische problemen en een ondermaats opererend camperverhuurbedrijf. De natuur en het welkom door Australië zelf is geweldig en de mensen zijn relaxed, welwillend, oprecht geïnteresseerd en hulpvaardig. Grappig genoeg zijn we nu alweer zoveel Nederlandse Australiërs tegengekomen dat het toch wel weer duidelijk is wat een bereist volkje we zijn. Maar blijkbaar niet altijd met een grote behoefte om naar het vaderland terug te keren. :-)

Hoe dan ook, als het land net zoveel te bieden heeft als wat we de eerste weken gezien hebben, dan staat ons nog wat te wachten. Nu alleen hopen dat het reizen zonder verder (technische) problemen gaat zijn, want dat is toch wel een behoorlijke domper aangezien we nu al bijna 6 dagen kwijt zijn met het gedoe met de camper. Apollo gaat nog een leuke hebben aan ons...beloofd... ;-) Maar dat laten we zeker de trip niet verpesten. De vraag is alleen... Zou het ondertussen allemaal opgelost zijn?!! We hopen het en jullie lezen het natuurlijk in het volgende verslag... We hebben nog steeds bijna geen 'worries' en komen al aardig in de Aussie-flow en zeker leuk om die met onze laatste gasten van onze trip te delen... We hebben er weer zin an!

Cheers mates and leave a message!?!

Xxxx
Van Ons

P.s. En een hele fijne pasen allemaal! Hopelijk zijn de eitjes geschilderd dit jaar, want witte eitjes in sneeuw zoeken is een uitdaging natuurlijk. ;-)