#20:Ozzy 6: Laatste deel West Ozzy en back to Asia

Lieve kijkbuis kindjes,

Ondanks dat we officieel weer voet op Nederlandse grond gezet hebben, willen we jullie in dit één na laatste verslag natuurlijk nog vertellen over onze laatste ervaringen van het Westelijk deel van Australië en onze korte terugkeer naar Azië. Dit zal het laatste verslag zijn waarin we uitgebreid verslag doen wat waar te beleven is en wat we ondernomen hebben. Het volgende verslag wat dan echt de laatste zal zijn, zal een terugblik zijn op onze totale reis waarbij we tevens enkele leuke interessante feitjes, anekdotetjes, hoogte- en dieptepunten uit de doeken zullen doen. Allemaal zaken die jullie nog niet hebben gehoord. Maar voordat het zover is, eerst even de laatste weken in Ozzy en de laatste paar dagen in Azië in Singapore.

Zoals jullie in ons vorige verslag hebben kunnen lezen hebben wij het prachtige gebied van Denham achter ons gelaten en zijn we begonnen aan ons laatste stuk van onze reis door Australië. Perth is nog slechts 700 km (appeltje, eitje) maar omdat we toch genoeg tijd hadden zijn we eerst via een mooie ‘free camping spot’ naar Kalbarri gereden, wederom een super schattig klein dorpje aan de west-kust van dit grote land. Helaas, onze camper perikelen zijn nog steeds niet ten einde want na de nacht -free camping- ontdekten we de volgende ochtend dat onze diepvries wederom was ontdooid, terwijl we toch echt voldoende power hadden. Hmmmm, we hadden onze vrienden bij Apollo ook al meer dan een week niet gesproken dus het was wel weer tijd voor een telefoontje. Dus hup, voorkeuze nummer 1 op onze Australische mobiel gekozen en na wederom een gezellig overleg was de conclusie dat onze 2de accu, die alle apparatuur van energie voorziet, waarschijnlijk kapot is en dus hadden we een afspraak staan bij de lokale reparateur in Kalbarri. Gelukkig hebben deze mannetjes verstand van zaken, dus na een snelle controle bleek inderdaad dat onze 2de accu aan vervanging toe was. Nog geen uur later konden we met onze nieuwe accu richting de camping.
Daar aangekomen hebben we wederom even onze hardloopschoenen aangetrokken om langs de oceaan even te genieten van dit dorpje en hebben we het dorp tijdens het lopen 3x gezien (zoals gezegd….het is klein).

De volgende dag hebben we een tour gemaakt langs de ruige maar prachtige kust rondom Kalbarri. Je rijdt van het ene uitkijkpunt naar het andere en door prachtig ongerepte natuur. We hebben zelfs even flink staan turen over de zee om te kijken of we niet een groep walvissen voorbij zagen komen, want het is de tijd van het jaar waar de walvissen naar de warmere wateren van het noorden migreren, maar dat is best lastig spotten en de oceaan is best groot, dus helaas geen walvissen gezien. Maar we hebben straks nog genoeg kansen om deze mooie dieren te spotten.

Naast de prachtige kustlijn is er ook het -Kalbarri national park-. Ook al hebben we al heel veel national parks bezocht, de natuur blijft geweldig mooi hier dus hebben we een bezoek gebracht aan de -Ross Graham Lookout- en -Hawkes Head- voordat we verder zijn afgedaald richting Perth. Van onze kampeer buren in Denham hadden we een tip gekregen van een prachtige free camping spot zo'n 200 km voor Perth. Hoe dichter je bij Perth komt hoe lastiger free camping wordt, dus dat klonk ons erg goed in de oren.
En wauw wat een mooi plekje was dat. Recht aan de zee, tussen de duinen zet je je camper neer. Slechts met enkele andere caravans sta je daar en kun je genieten van de rust en prachtige omgeving. Dit beviel zo goed dat we besloten hier 2 nachten te blijven en heerlijk niets te doen, we hadden tenslotte een nieuwe batterij dus qua power zaten we goed! Dachten we…. :) Na een heerlijk relax dagje op deze plek kwamen we er al snel achter dat de diepvries wederom ontdooid was, wat toch echt niet de bedoeling was. Maar na zo veel euvels wordt je er toch langzaam iets relaxter in, dus we besloten dit appeltje later wel weer even te schillen met Apollo. :) eerst verder met onze trip richting Perth.

Nadat we met pijn on ons hart afscheid hebben genomen van ons mooie plekje aan zee was het dan toch echt zo ver om naar Perth te rijden. Onderweg hebben we nog een leuke stop gemaakt in het -Namburg National Park- die bekend staat om -de Pinnacles-.
-De Pinnacles- bestaan uit duizenden over de woestijn verspreide pieken (kalksteen pilaren), die het landschap een griezelig, buitenaards uiterlijk geven. Sommige zijn wel drieënhalve meter hoog, andere eindigen in een gekartelde punt, en weer andere hebben een ronde top, zodat ze een beetje op een grafsteen lijken. De Pinnacles, die uit schelpen bestaan, werden miljoenen jaren geleden gevormd in een tijdperk dat het zand nog onder de zeespiegel lag. Een bizar maar ook zeer mooi natuurverschijnsel en een korte stop waard.

En in slechts 2 uurtjes ben je vervolgens opeens weer echt in de bewoonde wereld, in de mooie en vooral gezellige stad Perth. Perth is de 3de stad van Australië en met ruim 1,5 miljoen inwoners een échte stad dus. Maar voor ons ook weer even heerlijk om in de drukke bewoonde wereld te zijn. Onze camping ligt midden in het centrum dus dat is makkelijk want dan kun je met de bus naar de binnenstad. We hebben heerlijk geslenterd door de straten, langs het water van de rivier de Swan waar je toch best een mooie skyline ziet van Perth, kortom heerlijk relaxt.

Vanuit Perth zijn we verder gereden richting Albany, wat slechts op 2600 km van ons originele startpunt Adelaide ligt en wat ons 'rondje' door Australië bijna compleet zou maken :). Het gebied ten zuiden van Perth staat bekend om zijn mooie groene vlakten, prachtige ruwe kustlijn en om de wijn…dus dat moeten we natuurlijk nog wel even bezoeken :). Via Bunbury zijn we naar Busselton gereden. Langs schattige stadjes, gelegen aan de ene kant recht aan de zee en aan de andere kant aan de mooie glooiende heuvels die, nu het herfst is, een mooie groene kleur hebben. Je blijft je verbazen als je op de camping komt en je een plekje krijgt vlak aan het water met de mooiste uitzichten. Maar goed in deze tijd van het jaar zijn er ook niet zo veel toeristen want wie gaat er, als het 's nachts 7 graden is, in een camper slapen. Tja, we moeten wel toegeven dat het de laatste weken wel iets kouder wordt 's nachts. Overdag is het heerlijk weer rond de 20 graden maar tegen de avond merk je wel dat de zomer hier voorbij is. Maar goed Anke is blij dat ze haar Australische Uggs gelijk kan uitproberen en 's avonds zetten we onze airco op standje warm i.p.v. koud. En lekker bij de BBQ gaat het nog steeds prima :).
Hier hebben we toch ook nog even een telefoontje gepleegd naar onze vrienden van Apollo over onze koelkast die toch niet 100% functioneerde. Het call centre wilde gelijk weer een afspraak inplannen bij de lokale garage maar daar hebben we toch even voor bedankt. We wilden liever niet onze laatste week bij een garage doorbrengen maar gewoon nog even genieten. Gelukkig hadden ze hier (na het lezen van ons ondertussen imposante digitale dossier) toch wel begrip voor en werd er gevraagd of we $ 250 (EUR €175) voldoende was ter compensatie van de camping kosten waar we nu moesten staan..... Euh ja hoor… waar we ongeveer €80,- in gedachten hadden, konden we daar wel mee leven…:)

Onze volgende stop is -Margaret River-, één van de 3 bekende wijngebieden van Australië.
In 1967 werd in Margaret River de eerste commerciële wijngaard aangelegd. Sinds 1980 wordt het gebied officieel erkend als een goed wijngebied en momenteel zijn er meer dan 5000 hectare wijngaarden te vinden die eigendom zijn van meer dan 130 wijnhuizen. Hmm duidelijk té veel keuze, dat wordt lastig kiezen welke we gaan bezoeken. Het leuke van dit gebied is dat hier vooral wat kleinere wijnhuizen zitten, de zogenaamde Boutique wineries die niet op grote schaal produceren maar vaak wel hele mooie juweeltjes hebben. Ze produceren hier slechts 3% van de totale Australische wijnproductie maar daarvan behoort 20% tot de topklasse wijnen van dit land. Dat belooft veel goeds :). De belangrijkste druiven die hier groeien zijn de Cabernet Sauvignon, Chardonnay, Sauvignon blanc, Sémillon, Shiraz, Merlot, Chenin blanc en misschien de minder bekende Verdelho. Kortom wederom een feestje om naar toe te gaan. Omdat we in onze laatste week zaten en het niet zo handig is om flessen in onze backpack mee te nemen hebben we ons beperkt tot het bezoek van 3 wijnhuizen. En inderdaad het gebied maakt de verwachtingen meer dan waard. Heerlijke en prachtige wijnen en de Shiraz die wij soms nog wel erg pittig vinden heeft hier een heerlijk zacht randje. Tja, als je van wijn houdt is dit land zeker een bezoek waard :).

Naast de wijnen staat de omgeving van Margeret River ook bekend om zijn indrukwekkende waterleven. Ieder jaar, en je kan je klok er op gelijk zetten, kun je hier honderden Humpback walvissen, beter bekend als de potvissen, langs de kust zien trekken. Meer dan 1200 potvissen trekken jaarlijks vanuit Antarctica naar de subtropische wateren van de oost- en westkust van Australië om hier hun kalfjes te krijgen. Dus een mooie gelegenheid om deze indrukwekkende dieren van dichtbij te spotten vanaf een bootje. René had echter besloten dat hij de ontelbaren boten waar we de afgelopen 10 maanden opgezeten hadden toch echt genoeg vond en hij ging vanaf de vuurtoren proberen de walvissen te spotten :). Dus ditmaal een solo tripje voor Anke (best gek na bijna 10 maanden samen :)) en wat was dat indrukwekkend. Voordat we vertrokken met de boot kwamen eerst een paar nieuwsgierige dolfijnen langs. En we waren het haventje nog niet uit of je zag in de verte al water om hoog spatten van de ademhaling van de walvissen. Hoe cool! En inderdaad er zijn hier veel walvissen. In totaal hebben we er meer dan 12 gespot in 2 uur tijd. Het is zo indrukwekkend om deze enorme kolossen zo sierlijk door het water te zien bewegen en te spelen. Helaas had René minder geluk, hij had er helaas geen gespot, maar spijt van zijn keuze om niet mee te gaan?! No way! ;-)

Vervolgens was het tijd om naar ons laatste stadje te rijden –Albany-. Het is het zuidelijkst gelegen stadje in West Australië en ligt op zoals gezegd 'slechts' 2600 km van Adelaide :). De kustroute naar Albany en ook de omgeving blijven prachtig en je kunt er eigenlijk geen genoeg van krijgen. Na een tripje naar het Torndirrup National Park was het toch echt tijd om aan onze terugweg naar Perth te beginnen. De laatste kilometers in ons mobiele huisje en door dit immense en grote land, toch best gek.

Na de 2 laatste nachtjes in Perth en een grote inpak en opruim ronde van de camper (je kunt best veel verzamelen in zo'n camper) en een schoonmaak beurt was het tijd om ons huisje in te leveren bij Apollo. Na alle perikelen die we hadden gehad met de camper was de afspraak dat we bij het Apollo depot in Perth al onze bonnetjes zouden inleveren en dat we met hun de laatste zaken konden regelen en afhandelen. Perth is één van de grootste en drukste depots van Apollo dus wij hadden daar alle vertrouwen in...........
Maar het is alsof de duvel er mee speelt, want blijkbaar was het Apollo depot midden in een verhuizing naar een nieuwe locatie. Probeer je het volgende beeld even voor te stellen:
Je komt aangereden op een bouwgrond waar allerlei hijskranen staan, 2 porto cabins (van die tijdelijke huisjes) en heel veul werklui. In het midden van dit terrein staat een partytent waar een grote gas BBQ onder staat en waar een gezellig groepje Apollo medewerkers staat te BBQ-en om 12 uur 's middags. Naast de BBQ staat een oude auto met open deuren en een basspeaker met volume vol open . Aan de afscheidingshekken hangen de schone Lakens en dekbedden uit de campers….. kortom: Welkom bij de familie Flodder! Je snapt, wij keken onze ogen uit….. Uiteindelijk kregen we te horen van een medewerker dat ze midden in een verhuizing zaten (euh, oh ja?) en dat er vandaag ook geen elektriciteit was, dus ook geen telefoonverbinding, en dat ze ook niet in het systeem kan......
Tja daar sta je dan met alle bonnetjes, een verhaal wat je niet in 3 seconde vertelt en het feit dat je vliegtuig toch echt over enkele uren richting Singapore vertrekt. Nadat René aan de dame in kwestie had uitgelegd dat het toch echt niet ons probleem mocht worden dat het systeem niet werkt en de optie opperde om een collega depot te bellen op een mobiel om ons dossier even door te lichten had de dame in de gaten dat ze in actie moest komen. En gelukkig heeft ze dat ook daarna goed opgepakt, heeft ons aangehoord, de bonnetjes gecontroleerd en het e.e.a. genoteerd. Na een uurtje konden wij met de taxi naar de luchthaven en hadden we haar belofte dat zij ons op de hoogte zou houden van de voortgang van de terugstorting van de kosten en de borg goed in ons achterhoofd opgeslagen. Nou op hoop van zegen dan maar haha.

En dan was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Australië. Op dat moment realiseer je je dat de 3,5 maand toch echt voorbij zijn gevlogen. Na een hobbelige en bobbelige vlucht, fijn turbulentie :), zijn we weer terug in Azië, heerlijk in Singapore. Na een nachtje in het midden van China Town worden we de volgende ochtend begroet door een oud Chinees mannetje en vrouwtje met een gebrekkig uitgesproken goedelmoggel en kijken wij elkaar aan en hebben we hetzelfde gevoel, wat is het heerlijk om weer in Azië te zijn! Australië was geweldig maar de sfeer, de mensen, het eten, het weer en nog veel meer in Azië is gewoon geweldig! Het enige wat misschien een beetje jammer was, is het feit dat er een behoorlijke 'mist' over de stad hing van de bosbranden in Indonesië.

Deze grootschalige bosbranden vormen een regelmatig terugkerend probleem in deze regio, met name op de eilanden Sumatra en Borneo waar deze branden aangestoken worden, en hebben ze behoorlijke invloed op de luchtkwaliteit in Singapore en Maleisië. De branden worden grotendeels door boeren aangestoken, die zo op een illegale manier meer bouwland proberen te verkrijgen. Een van de redenen om dit te doen, is om palmolieplantages uit te breiden. Indonesië streeft ernaar de grootste palmolieproducent van de wereld te worden. Een deel van de branden ontstaat wellicht spontaan, door de broeierige hitte in compost en in het droge seizoen krijgen de branden, vanwege het uitblijven van regen, kans om zeer lang te blijven woeden. Vanwege de bosbranden ontstaat er enorm veel rook, die vaak duizenden kilometers verder nog overlast bezorgt aan omringende landen en dus ook in Singapore. Maar goed dat mocht onze pret niet drukken om hier weer terug te zijn en dus hebben we vervolgens een taxi gepakt en rijden we richting Paul en Mirjam gereden waar we weer 3 nachten van hun gastvrijheid gebruik mogen maken!

Eenmaal bij Paul en Mirjam aangekomen is het alsof we niet 3,5 maand door Australië getrokken hebben. Dezelfde gastvrijheid en gezelligheid. Gedurende deze dagen hebben we natuurlijk weer lekker gegeten en lekker gedronken met ze. Al was het ditmaal iets vaker thuis, want door de bosbranden die op een bepaald moment een PSI-meting van 401 aangaven (waar tussen de 0-20 ‘normaal’ is en boven de 100 al gevaarlijker wordt) werd er bijna letterlijk roet in het eten gegooid. Natuurlijk mocht dat de pret niet drukken, want ook hier kun je 1001 verschillende maaltijden van 1001 verschillende landen gewoon in de lokale foodcourt oppikken en lekker comfortabel aan je eigen tafel oppeuzelen.
Tja en als de buitenactiviteiten vanwege de rookontwikkeling (Haze genoemd) afvallen, dan komt het op een bepaald moment goed uit dat we enkele aanvullingen aan onze garderobe moeten kopen, aangezien de kleding die we al bijna 10 maanden met ons meeslepen nu toch echt aan vervanging toe is. De gaten zijn niet meer te verdoezelen, de rek is eruit, de kleuren zijn niet meer de oude, kortom: bedankt voor de bewezen diensten, tot ziens, maar u gaat vervangen worden door nieuwe Aziatische exemplaren. Daarom zijn we maar de vele winkelcentra (malls) ingedoken en hebben we wat inkopen gedaan, want het was nodig! s‘ Avonds hebben we, net als de eerste keer dat we in Singapore waren, weer afgesproken met Monica & Neil en hebben we heerlijk bij gekletst bij Marina Bay op een foodcourt. Monica hadden we 4 maanden daarvoor in Borneo ontmoet, dus is het natuurlijk geweldig om weer ff bij te praten wat er de laatste maanden allemaal gebeurd is.

En is dat al niet genoeg om te bewijzen dat de wereld klein is, kwamen we erachter dat een tennisvriend van René uit Breda met zijn vriendin toevallig tijdens hun vakantie ook in Singapore waren. Dus ja, dan moet er natuurlijk met Rick en Daphne even geluncht worden en een Singaporees biertje en wijntje genuttigd worden in de lokale Harry’s op het mooie Boat Quay. Toch wel binnen, want tja, door de mist zie je niet zoveel. Hoe vreemd is het om wederom na zo’n lange tijd met bekende gezichten rond een tafel te zitten die ja al bijna 10 maanden niet gezien hebt.
Na enkele dagen gingen Paul en Mirjam zelf ook op vakantie, dus trokken we samen ons laatste hotel van onze reis in. Omdat het onze laatste dagen waren hadden we toch voor een zwembadje erbij gekozen, we moeten er tenslotte wel een leuk en passend einde van maken, terwijl het ons ook steeds duidelijker werd dat onze reis toch echt zo goed als ten einde was. Met zeer gemengde gevoelens hebben we daarom voor de laatste keer onze backpacks ingepakt. En om de reis compleet te maken was deze avond ook ons 5-jarig jubileum. Op de laatste avond van onze 10 maanden lange reis zijn we ook nog eens officieel 5 jaar samen. Dat is natuurlijk een heel mooi moment en daarom hebben we daar ook maar even gezellig samen op geproost!

En na deze laatste avond in Singapore zijn we de volgende ochtend begonnen aan de reis terug naar ons thuisland Nederland.
Hoe de terugreis en met name de thuiskomst verlopen is zullen we de volgende keer in ons allerlaatste verslag jullie vertellen. Dat is natuurlijk een geweldige ervaring wat je niet in slechts enkele regels kan vertellen. Ook zullen we in het laatste verslag wat terugblikken op de totale reis, leuke weetjes met jullie delen, hoogtepunten en ook dieptepunten beschrijven om een passend einde van onze reis ook te bestempelen met een passend laatste verslag!

Kortom: Dé terugblik op de 10 maanden van onze reis komt over enkele weken in ons allerlaatste verslag!

XXXXXX
Van ons!!!